Comment #2

ဒိကဗ်ာက ေဆြးေရာင္သန္းတဲ့ ကေ်ာေလးတစ္ပွဒ္ ပဲ။ကဗ်ာေလးထဲမွာ အလြမ္းေငြ ့ေတြ ေတြ ့ေနရတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းစမ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ရွိတဲ့ ေနရာမွာ အလြမ္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ ့တစ္ကိုယ္တည္း ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာကို ေရးျပ ထားတာလို ့ က်ေနာ္ ရင္ထဲမွာ ခံစားရတယ္။ေကာငးတယ္ကိုၾကိး ကဗ်ာဖတ္ရင္းနဲ ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ေတာင္ အဲ့ေနရာေလးေရာက္သြားပိး ခံစားေနရသိလိုပဲ ။အေတြးေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ဒိအပွဒ္ေလး ေတြကိုပိုၾကိ ုက္တယ္ကိုၾကိး….အထီးက်န္မဆန္ခ်င္ဘူး
ပင္လယ္နွင့္ေလွ
ေလွနွင့္ပင္လယ္
သူတို႕ၾကားက မီးျပတိုက္ေပါ့

ေလမလြင့္ခ်င္တဲ့ သဲမႈန္႕စေတြက
ေရာက္ရာေနရာမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္ၾကတယ္ေလး
နံနက္ခင္းမွာ သိပ္မလွေသးဘူး
ညေနဆည္းဆာမွာ အလွဆုံးေပါ႕
အိမ္အျပန္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ေနၾကလို႕ေလး

အလြမ္းေငြ႕ေတြ ေရေငြ႕ပ်ံရင္ေတာင္
တိမ္ေတြ ငိုမျပနိုင္ဘူး
အရိပ္ေတြကို လိုက္ရွာေနေတာ့
စိတၱဇဆန္လြန္းတယ္လို႕ ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္
အမွန္တကယ္က ေမ့မရတာပါ

နာက်င္လြန္းတဲ့ ေ၀ဒနာေတြက
ရာသီတစ္ပတ္လည္လိုက္တယ္
မေက်နပ္နုိင္ေသးဘူး
အတိတ္ေတြက ဂႏၱ၀င္ဆန္ေနတုန္းပဲ

စိတ္စြဲေနတဲ့ ေရာဂါက
အမွတ္တရေတြတဲ့လား
မွတ္မိတဲ့ ေရာဂါက
သတိရျခင္းလား
လင္းနို႕ေတြက ပဲ့တင္သံနွင့္ ၀မ္းသာေနေလးရဲ႕။

By: thuya at Jul 28, 2011

Comment #6

ေတးသြားညည္းတဲ့ လႈိင္းခတ္ၾကားမွာ
သီခ်င္းဆိုျပသူ မရွိဘူး
နင္တစ္ေယာက္တည္း ေအာ္လိုက္
ပင္လယ္ၾကီးက အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္..တပုဒ္လံုးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။။။။။အားေပးေနလွ်က္ပါ

By: အသဲကြဲမိုး at Jul 30, 2011

Comment #8

ေတးသြားညည္းတဲ့ လႈိင္းခတ္ၾကားမွာ
သီခ်င္းဆိုျပသူ မရွိဘူး
နင္တစ္ေယာက္တည္း ေအာ္လိုက္
ပင္လယ္ၾကီးက အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္
အားေပးလိုက္ပါတယ္…..။

By: ဆည္းဆာ at Aug 2, 2011