မေန႕ကလို …
အျပာေရာင္တိမ္တုိက္ေတြ ရွိမေနခဲ့ဘူး

တေန႕ကလို…
တိမ္ျဖဴေတြ ကင္းစင္မေနတတ္ဘူး

ဒီေန႕မွာေတာ့…
တိမ္လႊာေတြ ေျပးလႊာေဆာ့ကစားေနၾကတယ္

ငါ့စိတ္ေတြ…
အေ၀းကို ထြက္ေျပးသြားတတ္ၾကတယ္
အနီးအနားမွာလည္း ရစ္မူးေနတတ္ၾကတယ္

တေန႕ကလို…
လိုခ်င္တာေတြ ဘာေၾကာင့္မရခဲ့တာလဲ

ဒီေန႕မွာေတာ့…
မလိုခ်င္တာေတြ လက္ခံလိုက္ရသလို

ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို
ရံဖန္ရံခါ အေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြအလား
ေျပာင္းလဲၾကည့္ေနခဲ့တယ္

အမွန္ေတာ့…
ျပိဳမက်သြားတာက ေကာင္းကင္ပါ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာက တိမ္တိုက္ေတြပါ

အားယူဖို႕အတြက္ …
စိတ္ကိုေစခိုင္းေတာ့
တစ္ခ်ဳိ႕ေန႕ေတြမွာ နိုးတစ္၀က္ အိပ္တစ္၀က္နွင့္ရယ္

ေၾသာ္…
အခုနက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဒီေနရာေလးက
တိမ္တိုက္ေလးေတြ
အင္း… ေနာက္တစ္ေခါက္လွည့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ
မရွိေတာ့ပါလား…

စိတ္ကို ေမြးဖြားဖို႕အတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနွင့္ ၀မ္းနည္းျခင္းက
ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတြလား…

ငါက သိမလိုလုိနွင့္
ငါက စိတ္ကိုမွ လိုက္မမွီခဲ့တာ
အေရာင္ေျပာင္းလဲျခင္း နိယာမေတြက
ေပါက္ဖြားေနၾကမို႕လိုပါ…

စိတ္ေတြက…
ငိုတတ္ဖုိ႕ မ်က္ရည္အက်ျပခံရတယ္
ရယ္တတ္ဖို႕ နွႈတ္ခမ္းသားေတြ ေရြ႕လ်ားတတ္ၾကတယ္

ဟို ဟို ဟိုမွာ…
တိမ္လႊာေတြ ေျပးလႊာေဆာ့ကစားရင္း
အေရာင္ေျပာင္းလဲေနၾကတယ္…။     ။

နရီထက္
( ၁၈ ၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )