နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ သံလ်င္စား ကုလားငဇင္ကာႏွင့္ ဆက္သြယ္ျခင္း

ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ အိမ္ေရွ႕မင္းအျဖစ္ႏွင့္ရွိစဥ္ကပင္ မိမိခ်စ္လွစြာေသာ မိဖုရား ရာဇဓာတုကလ်ာ အနိစၥ ‎ေရာက္သျဖင့္ စိတ္လက္မခ်မ္းသာရွိေနရာ ယခုတဘန္ ဟံသာဝတီမင္း၏ လက္ေအာက္ဘုရင္ခံငယ္အျဖစ္ေနရသည္တြင္ ‎ပိုမို၍ စိတ္ေဝဒနာခံစားရရွာသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိကိုယ္တုိင္ကပင္လည္း လက္႐ံုးအားကိုးသူျဖစ္သျဖင့္ အေနာက္ဘက္လြန္မင္း ‎ကို လက္စားေခ်၍ အင္းဝေရႊနန္းကိုပင္ သိမ္းျမန္းလိုသည့္ဆႏၵ ျပင္းျပဟန္တူသည္။ အင္းဝေရႊနန္းကို ၾကံစည္ရန္ကား ‎မလြယ္ကူလွေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံလ်င္ၿမိဳ႕စား ကုလားငဇင္ကာႏွင့္ ပူးေပါင္းၾကံစည္ရေသာ္ သင့္မည္ဟု အယူေတာ္ရွိေတာ္မူ ‎သည္။ သံလ်င္ၿမိဳ႕စားသည္ လက္နက္အင္အား၌ ႂကြယ္ဝသည္ကို သိေတာ္မူသည့္အတိုင္း ထိုၿမိဳ႕စားကုလားအား မိမိႏိုင္ငံ ‎ေတာ္သို႔ လာေရာက္၍ မိမိကို သံလ်င္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ယူပါရန္ စာသုဝဏ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေရးၿပီးလွ်င္ ၾကက္႐ိုးပင္စားကို ‎ေစတမန္ျပဳ၍ သံလ်င္သုိ႔လႊတ္သည္။ ထိုသုိ႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ၾကံစည္ခ်က္ကို ဘေထြးေတာ္ႏွင့္ ညီေတာ္မ်ားပင္လွ်င္ မရိပ္မိ ‎မသိရွိၾကေခ်။
ကုလားငဇင္ကာကလည္း “ေကာင္းပါၿပီ၊ ကၽြႏု္ပ္တြင္ ယခုအင္အားနည္းသည့္အခိုက္ ျဖစ္ပါသည္။ ဂိုဝါစစ္ဘုရင္ထံသုိ႔ ‎ေစလႊတ္၍ သေဘၤာလူသူေတာင္းပါမည္။ အမႈရွိလွ်င္လည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီပါမည္” ဟု စာျပန္သည္။
ထိုေနာက္ မ်ားမၾကာမီ နတ္သွ်င္ေနာင္ထံမွ ေပါတုဂီ (ေပၚတူဂီ) ဗိုလ္မွဴးငဇင္ကာအား အထက္ ကတိရွိသည့္အတိုင္း အကူ ‎အညီ လာေစခ်င္ေၾကာင္း စာေရာက္လာျပန္သျဖင့္ ငဇင္ကာသည္ ကုလားျဖဴ၊ ကပၸလီ၊ အေျမာက္၊ ေသနတ္ အျပည့္အစံု ‎ႏွင့္ ဇြင္ေဒကရသီယာ ကို ႀကီးၾကပ္ေစၿပီးလွ်င္ ေတာင္ငူသို႔ ခ်ီတက္ေစသည္။

ဇြင္ေဒကရသီယာ၏ တပ္သည္ ေတာင္ငူသုိ႔ ခ်ီတက္လာျခင္း

သကၠရာဇ္ ၉၇၄-ခုႏွစ္ ဝါေခါင္လတြင္ သံလ်င္စား ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴး ကုလားငဇင္ကာက လႊတ္လိုက္ေသာ ဇြင္ေဒကရသီယာ ‎၏ တပ္သည္ ေရေၾကာင္းခ်ီတက္၍ လာသည္။ ကုလားတုိ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ မုတၱမစား ေစာဗညားဒလလည္း ၾကည္းေၾကာင္း ‎ခ်ီတက္၍ လာသည္။ ထိုအခိုက္ ေက်ာက္ေမာ္တြင္ တပ္ခ်၍ေနေသာ မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္ ကုလားမ်ားတက္လာသည္ကို ‎႐ုတ္တရက္ျဖစ္သျဖင့္ မသိရဘဲ အေျမာက္စိန္ေျပာင္းသံကို တခ်က္ၾကားရမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးမ်ားကို ဆင့္ေခၚစီရင္၍ ‎ခုခံတုိက္ခိုက္ေလသည္။ သုိ႔ ခုခံတိုက္ခိုက္ပါေသာ္လည္း မင္းရဲေက်ာ္စြာတို႔အေရးနိမ့္၍ ထိုစစ္ပဲြတြင္ မင္းရဲေက်ာ္စြာ ‎ဆင္ထက္မွ က်ည္သင့္၍ က်ဆံုးသည္။
ထုိေနာက္ ကုလားငဇင္ကာက လႊတ္လိုက္ေသာ ဇြင္ေဒကရသီယာ၏ တပ္သည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ေတာင္မ်က္ႏွာမွ ဝင္ ‎၍ ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းယူၿပီးလွ်င္ နတ္သွ်င္ေနာင္မင္းသားကိုလည္း မိဖုရားႏွစ္ပါး၊ အေျခြအရံမ်ားႏွင့္တကြ သံလ်င္သို႔ ေခၚေဆာင္ ‎သြားသည္။
ေတာင္ငူကို ကုလားမ်ား ခ်ီတက္တုိက္ခိုက္ေၾကာင္း အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားႀကီး ၾကားသိေတာ္မူေလေသာ္ မိမိ၏ ‎လက္ေအာက္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးရမည္ေလာဟု အမ်က္ေတာ္ရွိ၍ ခ်က္ျခင္းပင္ စစ္ႏွစ္ဘက္ညႇပ္ကာ ေတာင္ငူေၾကာင္း ‎ခ်ီေစသည္။ လႊတ္လိုက္ေသာ စစ္တပ္ေတာ္သည္ ရမည္းသင္းအရပ္တိုင္ေအာင္ ေရာက္လာ၍ ေတာင္ငူကို ကုလားမ်ား ‎သိမး္ယူၿပီးသည္သာမက နတ္သွ်င္ေနာင္ကိုပါ သံလ်င္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားၿပီဟု ၾကားသိရလွ်င္ မင္းတရားႀကီးသည္ မ်ားစြာ ‎စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေတာ္မူၿပီး တပ္ေတာ္ကို ျပန္ေခၚေတာ္မူသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ပင္ ကုလားငဇင္ကာ၏ လက္နက္ႏုိင္ငံျဖစ္ ‎ေသာ သံလ်င္ၿမိဳ႕ကို ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ေစေတာ္မူသည္။
ေတာင္ငူမင္း သံလ်င္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လာလွ်င္ ငဇင္ကာက ရဲမက္ဗိုလ္ပါ အခင္းအက်င္း အတီးအမႈတ္ျဖင့္ ဧည့္ခံဆီးႀကိဳ ‎သည္။ ေတြ႔ဆံုၾကလွ်င္ ေတာင္ငူမင္းက ငဇင္ကာ၏လက္ကို ကိုင္ဆဲြ၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ … “ငါသည္ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ား ‎ကို ပစ္ခြာ၍ ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴးထံ ေရာက္လာသည္မွာ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမက ယုံၾကည္ထင္မွတ္၍ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ‎ကတိသစၥာ ရွိသည့္အတိုင္း ျမဲျမံေတာ္တည့္မွန္ကန္စြာ ဆီးခံလုပ္ၾကံရမည္”။‎
ငဇင္ကာကလည္း “မည္သုိ႔မွ် မေၾကာင့္ၾကပါႏွင့္၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္၍ ကၽြန္ေတာ္၏အသက္ႏွင့္ကိုယ္ တည္ေနသမွ် ကာလ ‎ပတ္လံုး စြန္႔စားတြန္းလွန္ပါမည္” ဆုိလွ်င္ ေတာင္ငူမင္းက ရတနာေက်ာက္ေကာင္း တင္သည့္ ေရႊလက္စြပ္ အျပည့္ထည့္ ‎ထားေသာ ေရႊအစ္တလံုးကို ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴးငဇင္ကာသို႔ ေပးသည္။ ငဇင္ကာက မယူ ျငင္းဆန္ၿပီးလွ်င္ ေတာင္ငူကို အလုိ ‎ေတာ္ျပည့္မွ သနားေတာ္မူသည့္ ဆုကို လက္ခံပါမည္ ဟု ေလွ်ာက္ၾကားသည္။

သံလ်င္စစ္ပဲြ

သကၠရာဇ္ ၉၇၄-ခု၊ ျပာသိုလဆန္း ၄-ရက္၊ တနင္းလာေန႔တြင္ အေနာက္ဘက္လြန္မင္းသည္ သံလ်င္သို႔ ၾကည္းေၾကာင္း၊ ‎ေရေၾကာင္း စစ္သည္ေတာ္မ်ားစြာႏွင့္ ခ်ီတက္ေရာက္လာသည္။ သံလ်င္ၿမိဳ႕ အထားအေနေကာင္း၍ အတြင္းမွ အေျမာက္ ‎စိန္ေျပာင္းတုိ႔ျဖင့္ပစ္ခတ္ရာတြင္ ျမန္မာတပ္သားတို႔ အေသအေပ်ာက္မ်ားရကား တပ္ကို ေနာက္ဆုတ္ ၿပီးလွ်င္ သံလ်င္က္ုိ ‎ေဘးပတ္လည္မွ ဝိုင္းရံထားသည္။ ဤသို႔ အစာေရစာ မသြင္းႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ဆို႔ထားသည္မွာ ၂-လ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္သည္။ ‎သံလ်င္ၿမိဳ႕တြင္းမွ ငဇင္ကာ၏တပ္သားတုိ႔ ရံဖန္ရံခါ ထြက္၍တုိက္သည္။ ငဇင္ကာလည္း ကိုယ္တိုင္ ထြက္၍တုိက္မွ ‎အေရးသာမည္ကို ယံုၾကည္သျဖင့္ ကိုယ္တုိင္ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္၍ ထြက္ေတာ္မူလွ်င္ နတ္သွ်င္ေနာင္က “ဓမၼ ရာဇာသည္ ‎ငါ့ေဆြမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးလက္ေအာက္မခံလုိ၍ ဗိုလ္မွဴးထံေရာက္သည္။ ေသတူရွင္ဘက္ ဗိုလ္မွဴး ထြက္ရာ ငါလည္း ‎ထြက္၍လုိက္မည္၊ တုိက္မည္” ဟု မိန္႔ဆိုေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ငဇင္ကာႏွင့္အတူ ထြက္တိုက္ေတာ္မူသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ မင္းမဟာဓမၼရာဇာတပ္က အမတ္တေယာက္ကုိ သံျပဳ၍ ဆင္တစီးႏွင့္ သံလ်င္သုိ႔လႊတ္လိုက္သည္။ ‎မဟာဓမၼရာဇာက ေပးလိုက္ေသာ စာသုဝဏ္ကို ဘတ္ေစရာတြင္ …‎
‎”ေပၚတူဂီအမ်ိဳးသားႏွင့္ငါတုိ႔သည္ ရန္စစ္ရန္စ ရွိၾကသည္မဟုတ္၊ ငါ့ရန္သူျဖစ္ေသာ ေတာင္ငူမင္းကို သိမ္းဆည္းထားေသာ ‎ေၾကာင့္သာ ရန္စစ္ျဖစ္ရသည္၊ ငါ့ရန္သူကိုေပးအပ္လွ်င္ စစ္ေျပၿငိမ္းၾက၍ ေနျမဲတုိင္းေနၾကမည္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္” ဟူ၍ ပါ ‎ရွိသည္။ သို႔စာတြင္ ပါသည္ကို ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴး ငဇင္ကာက … “ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ကတိသစၥာ ျမဲတည့္ေတာ္မွန္သည့္ လူမ်ိဳး ‎ျဖစ္သည္၊ ဝင္ေရာက္ေပါင္းေဖာ္လာသည္ကို ကတိသစၥာရွိသည့္အတိုင္း ေပါင္းဘက္ႀကိဳးပမ္း မ,စ ရမည္ ျဖစ္သည္၊ ‎ေတာင္ငူမင္းကို အလိုရွိေသာ္လည္း မေပးမအပ္သာေၾကာင္း” ျပန္ဆုိေလွ်ာက္ၾကားလုိက္သျဖင့္ ထိုျပန္ၾကားစာကိုယူ၍ ‎ျမန္မာမင္း သံသည္ တပ္မေတာ္သို႔ ျပန္လာသည္။
ထုိေနာက္ မဟာဓမၼရာဇာတပ္သည္ ၾကည္းေၾကာင္း ေရေၾကာင္း ႏွစ္ဘက္ညႇပ္၍ အျပင္းအထန္တုိက္ခုိက္ၾကျပန္သည္။ ထို ‎သုိ႔ တုိက္ခိုက္ေနၾကစဥ္ စစ္တေကာင္းၿမိဳ႕က ေပၚတူဂီအမ်ိဳးသား “မာရက်စ္ဓေမၼ” အမည္ရွိေသာ ကုန္သည္သည္ သေဘၤာ ‎ျဖင့္ ရခိုင္ျပည္သုိ႔ေရာက္လာရာတြင္ သံလ်င္တြင္ ေပၚတူဂီအမ်ိဳးသားတုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာတို႔ စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရလွ်င္ ‎ရတတ္သမွ် လူစုၿပီးကာ သံလ်င္ၿမိဳ႕သုိ႔ သေဘၤာလႊင့္လာသည္။ သံလ်င္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ မဟာဓမၼရာဇာ၏ ေလွတပ္က ‎သေဘၤာႏွင့္တကြ သေဘၤာပါလူမ်ားကို ဥပါယ္တံမ်ဥ္ျဖင့္ သိမ္းယူဘမ္းဆီး၍ အက်ဥ္းခ်ထားလိုက္သည္။

နတ္သွ်င္ေနာင္ ဗရင္ဂ်ီဘာသာသုိ႔ ဝင္ျခင္း

ထုိေနာက္ မာရက်စ္ဓေမၼ၏လူစုကို အနာအက်င္ျပဳ၍ စာတေစာင္ေရးၿပီးလွ်င္ သံလ်င္သို႔ ေဖာင္ျဖင့္ေမွ်ာလိုက္သည္။ စာတြင္ ‎‎”ဗိုလ္မွဴး ဇြင္ကာကူ သတိျပဳေလ၊ ငါ့ရန္သူကို မေပးအပ္လွ်င္ ဤကဲ့သို႔ခ်ည္း ျဖစ္ၾကရမည္” ဟူ၍ ပါသည္။ ထုိ ဒုကၡသည္တုိ႔ ‎ဇြင္ကာကူထံေရာက္၍ ျမင္ရလွ်င္ မ်ားစြာသနား၍ ေဒါသလည္း ထြက္သည္။ နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ ဤ အခ်င္း အရာကို ‎ျမင္လွ်င္ မ်ားစြာစိတ္နာ၍ ငဇင္ကာႏွင့္ တစိတ္တဝမ္းတည္းျဖစ္ကာ ဗရင္ဂ်ီဘာသာသို႔ ဝင္သည္။ ဗရင္ဂ်ီ ဘုန္းႀကီး ‎အံေထာ္နီအာလေမတူ ႏွင့္ ကူ႐ုဇာစူ တုိ႔က ဘာသာသို႔ သြတ္သြင္းေပးသည္။

ေနာက္ဆံုးတိုက္ပဲြ

ျမန္မာတို႔သည္ ေန႔ကိုမတိုက္ေတာ့ဘဲ ညကိုသာလွ်င္ တုိက္ၾကေတာ့သည္။ တညတြင္ တစုတ႐ံုးတည္း သံလ်င္ၿမိဳ႕ ေျမာက္ ‎မ်က္ႏွာက ၿမိဳ႕ကုိ တဟုန္တည္း တက္ၾကသည္။ ျမန္မာစစ္သည္ ၁၅၀၀ေက်ာ္မွ် ၿမိဳ႕တြင္းဝင္မိရာ ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴးႏွင့္ ‎ေပၚတူဂီ ရဲမက္အေပါင္းတုိ႔ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်ဖ် လုိက္လံပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္ၾကသည္တြင္ ဝင္မိသမွ်ေသာ လူ ၁၅၀၀-ေက်ာ္တုိ႔အနက္ ‎မ်ားစြာေသဆံုးၾကၿပီး မတက္မငင္ႏုိင္၍ ဆုတ္ခြာၾကရကုန္သည္။ ထုိေနာက္ သကၠရာဇ္ ၉၇၄-ခုႏွစ္၊ တန္းခူးလျပည့္ေန႔တြင္ ‎ျမန္မာသူရဲေကာင္းတုိ႔သည္ အေရွ႕မ်က္ႏွာတံခါး၌ အေစာင့္ထားသည့္ ေပၚတူဂီ ၁၂-ေယာက္ကို ညတခ်က္တီးေက်ာ္တြင္ ‎ထုိးခုတ္သတ္ျဖတ္၍ ၿမိဳ႕တံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္ႏွင့္ မင္း မဟာဓမၼရာဇာ၏ ရဲမက္တုိ႔သည္ တဟုန္တည္း ဝင္ၾကသည္။ၿမိဳ႕ ‎ေလးမ်က္ႏွာကလည္း တညီတညြတ္တည္း တက္ၾကသည္ႏွင့္ မခံမရပ္ႏုိင္ဘဲ ၄င္းေန႔မိုးလင္းတြင္ သံလ်င္ၿမိဳ႕ ပ်က္ေလ ‎သည္။ သံလ်င္ပ်က္လွ်င္ ဗိုလ္မွဴးငဇင္ကာႏွင့္ နတ္သွ်င္ေနာင္ကို လက္ရဖမ္းမိသည္။ ထိုေနာက္ မဟာဓမၼရာဇာက ငဇင္ကာ ‎အား …‎
‎”ငါအႀကိမ္ႀကိမ္ စာေပးမွာထားသည္၊ ငါ့ရန္သူကို အပ္ရမည္ဆုိသည္ကို မေပးမအပ္ေနသည္မွာ ယခုငါ့လက္သုိ႔ ေရာက္ၿပီ။ ‎အသနားခံ၍ ေတာင္းပန္လွ်င္ ခ်မ္းသာေပးမည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ေပၚတူဂီဗိုလ္မွဴးကလည္း “ကၽြႏု္ပ္တြင္ အျပစ္မရွိသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ေတာင္းပန္ရမည္နည္း၊ အရွင္မင္းႀကီး၏ရန္သူ ကို ‎လက္ခံသည္ဆုိရာမွာလည္း အရွင္မင္းႀကီး၏ရန္သူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာသူအေပါင္းတုိ႔၏ ရန္သူျဖစ္ရေတာ့အံ့ေလာ၊ ‎ကၽြႏု္ပ္အား မိတ္ဖဲြ႔လာလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြခင္ပြန္းျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းကို အမွန္ မခၽြတ္မယြင္း စြမ္းေဆာင္ရမည္ ‎ျဖစ္၍ စြမ္းေဆာင္ေပသည့္ဓမၼတာအတိုင္း တေန႔ေမြးလွ်င္ တေန႔ေသရျမဲျဖစ္သည္။ ယခု အရွင္မင္းႀကီး၏လက္သုိ႔ေရာက္၍ ‎ျပဳလုိရာျပဳႏုိင္မည္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ေတာင္ငူမင္းမွာ ေသလွ်င္ေသခ်င္း၊ ရွင္လွ်င္ရွင္ခ်င္း၊ သစၥာကတိ ‎ႀကီးစြာရွိသည္။ ေသလွ်င္လည္းအတူ၊ ရွင္လည္း အတူတူျဖစ္လုိသည္” စသည္ျဖင့္ မတုန္မလႈပ္ ေလွ်ာက္ၾကားသည္။
တဘန္ ေတာင္ငူမင္းကို စစ္ေမးျပန္ကလည္း “ငါ့အေၾကာင္းကို စစ္ေမးလွ်င္ ငါ့အေၾကာင္းကို သိၿပီးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဤ ‎ေပၚတူဂီအမ်ိဳးသားတုိ႔ႏွင့္ ေပါင္းရွက္၍ တေသြးတည္းတသားတည္းျဖစ္ၿပီးရကား ေသေဘးကို ေၾကာက္သာေတာ့မည္ ‎မဟုတ္၊ ဓမၼတာတမ္း ျဖစ္ျမဲပ်က္ျမဲပင္။ ငါတေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ရပ်က္ရသည္ မဟုတ္၊ လက္သုိ႔ေရာက္သည္ဟု သတ္ ‎ေသာ္လည္း ကိုယ္ကာယ အေကာင္သာ ေသမည္၊ အသက္ကို စိုးပိုင္သည္မဟုတ္၊ ျပဳလိုရာ ျပဳေလ၊ ခံမည္” ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္ ‎မူလွ်င္ ေတာင္ငူမင္းႏွင့္ ငဇင္ကာတုိ႔ကို သကၠရာဇ္ ၉၇၄-ခု၊ တန္းခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္၊ စေနေန႔တြင္ သံလ်င္ၿမိဳ႕ ‎ေစ်းလည္၌ ကားၾကက္၍ ကြပ္မ်က္သည္။ သံလ်င္တြင္ အနိစၥေရာက္ရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ နတ္သွ်င္ေနာင္ကို သံလ်င္ ‎ေရာက္ မင္းတရား ဟူ၍ တြင္သည္။ (ဤကား ေပၚတူဂီရာဇဝင္ႏွင့္ မဟာရာဇဝင္ႀကီးတို႔ကို အေထာက္အထားျပဳ၍ ‎ေရးသားအပ္ေသာ နတ္သွ်င္ေနာင္၏ အတၳဳပၸတၱိေပတည္း။)‎
———-