နတ္သွ်င္ေနာင္၏ အတၳဳပၸတၱိ

ရတုကဗ်ာဖဲြ႔ဆိုမႈတြင္ တံခြန္စိုက္ျဖစ္ေသာ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ မင္းသားသည္ ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ ‎မင္းတရားႀကီး၏ ေျမးေတာ္ျဖစ္၍ သကၠရာဇ္ ၉၄၆-ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္ငူနန္းကို စိုးစံေတာ္မူေသာ ေရႊနန္းတည္မင္း ေခၚ မင္းရဲ ‎သီဟသူ၏ သားေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ [ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ မင္းတရားႀကီး၏ ညီေတာ္ ေတာင္ငူဘုရင္ မင္းေခါင္ႏွင့္ ေလးကၽြန္းမိဖုရားတို႔ ‎သင့္ျမတ္ရာတြင္ မင္းရဲသီဟသူ ေခၚ ေတာင္ငူေရႊနန္းတည္ မင္းတရားကို ျမင္သည္။ ထို ေရႊနန္းတည္မင္းကို ‎ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ မင္းတရားႀကီး၏ မိဖုရားျဖစ္သူ အင္းဝေရႊနန္းေၾကာ့ရွင္မင္း၏ သၼီးေတာ္ ‎သီရိဘုန္းထြတ္၊ ဘဲြ႔ေတာ္ စႏၵာေဒဝီ မိဖုရားႀကီးမွ ျမင္ေသာ သၼီးေတာ္ ခင္ေစာႏွင့္ သင့္ျမတ္ေစရာတြင္ ‎သားေတာ္ႀကီး နတ္သွ်င္ေနာင္ ႏွင့္ ညီေတာ္ မင္းရဲေက်ာ္စြာ၊ မင္းရဲသီဟသူ၊ မင္းရဲေက်ာ္ထင္ တုိ႔ကို ‎ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။ နတ္သွ်င္ေနာင္၏ ဘြားသကၠရာဇ္ကိုကား အတိအက် မသိရေပ။ ‎ ]‎
(သကၠရာဇ္ ၉၄၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဖြားျမင္၏ ဟု ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတဲြ-၆ (နီ-ပစ္) စာမ်က္ႏွာ ၁၃၃-၁၃၅ တြင္ ေဖာ္ျပထား၏။ စာဆုိစစ္ဘုရင္ ‎တြင္ ၾကည့္ပါ။)

နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ မင္းသားငယ္ဘဝကပင္ ဆင္စီး၊ ျမင္းစီး၊ ထားခုတ္၊ လွံထိုး အမ်ိဳးမ်ိဳး တတ္ေျမာက္ေတာ္မူသျဖင့္ ‎လက္႐ံုးရည္ျဖင့္ အမႈေတာ္ထမ္းရာတြင္ မ်ားစြာထင္ရွားေက်ာ္ေစာလွေသာ မင္းသားျဖစ္သည္သာမက ခမည္းေတာ္ ေရႊနန္း ‎တည္မင္း အားကိုးအားထားရာ ညာလက္႐ံုးတဖက္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုမင္းသား၏ လက္႐ံုးရည္ကို ယံုၾကည္ကိုးစား ‎ေတာ္မူသျဖင့္ ဟံသာဝတီဘုရင္ ငါးဆူဒါယကာမင္းသည္ နတ္သွ်င္ေနာင္အား မ်ားစြာ ေျမႇာက္စားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ သကၠရာဇ္ ‎၉၄၉-ခုႏွစ္အတြင္း ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ယိုးဒယားသုိ႔ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ေတာ္မူရာ၌လည္း နတ္သွ်င္ေနာင္အား ေတာင္ငူတပ္ ‎တြင္ တပ္မွဴးခန္႔၍ ထည့္ေတာ္မူသည္။ နတ္သွ်င္ေနာင္ ႀကီးမွဴးေသာ ေတာင္ငူတပ္သည္ ယိုးဒယားမင္း ျဗဲနရာဇ္၏ ‎တပ္မေတာ္ႏွင့္ တေရာမုိင္းတက္ အင္းေတာ္အရပ္တြင္ ေတြ႔ၾက၍ နတ္သွ်င္ေနာင္တုိ႔က အေရးသာၾကေၾကာင္း ငါးဆူ ‎ဒါယကာမင္း ၾကားသိရလွ်င္ မ်ားစြာအားရေတာ္မူ၍ ဆုလာဘ္မ်ားစြာ ေပးသနားေတာ္မူသည္။
နတ္သွ်င္ေနာင္ မင္းသား၏ ခမည္းေတာ္ မင္းရဲသီဟသူသည္ သကၠရာဇ္ ၉၆၄-ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လတြင္ ေတာင္ငူေရႊနန္းကို ‎အသစ္ထပ္မံ ဘန္ဆင္းေတာ္မူ၍ ေတာင္ငူဘုရင္ဟူေသာအမည္ျဖင့္ စိုးစံေတာ္မူသည္။ ေရႊနန္းတည္သည္ကို အစဲြျပဳ၍ ‎လည္း ေရႊနန္းတည္မင္းဟု ေခၚသည္။ အထြတ္အျမတ္သို႔ေရာက္သည့္အခါတြင္ သားေတာ္ႀကီး နတ္သွ်င္ေနာင္မင္းသားကို ‎မဟာဥပရာဇာ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ႏွင္းေတာ္မူ၍ ဇင္းမယ္ဘုရင္ႏွမေတာ္ ရာဇဓာတုကလ်ာႏွင့္လည္း စံုဘက္ ‎ေတာ္မူသည္။
နတ္သွ်င္ေနာင္သည ္ေစာင္းညႇင္း တီးမႈတ္မႈ၌ လိမၼာလွသည့္ျပင္ ကဗ်ာဖဲြ႔ဆိုသီကံုးမႈ၌လည္း ဝါသနာထံုသည္။
ျမန္မာျပည္၌ အထြတ္အျမတ္သို႔ေရာက္ေတာ္မူၾကေသာ မင္းအေပါင္းတို႔အနက္ နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ ကဗ်ာလကၤာဖဲြ႔ဆိုမႈ၌ ‎ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ ဘုရင္စာဆိုတဦးျဖစ္သည္။ ထုိမင္း၏ကဗ်ာမ်ားသည္ မ်ားစြာႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔နက္နဲလွ၍ ၾသဇဂုဏ္ ‎လည္း ေျမာက္လွေပသည္။ ကဗ်ာသီကံုးဖဲြ႔ႏဲြ႔မႈတြင္ သိမ္ေမြ႔နက္နဲေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ဆန္းျပားစြာ ဖဲြ႔တတ္သည္ႏွင့္အမွ် ‎အရာရာ၌ပင္ လြန္စြာဆန္းျပားတတ္ေသာ ဉာဏ္ပရိယာယ္ကိုသံုးစဲြလြန္းလွ၍ တခါတရံ အေမွာက္အမွားႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေတာ္ ‎မူရ ရွာေလသည္။ မင္းသားသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ဇင္းမယ္ဘုရင္ႏွမေတာ္ ရာဇဓာတုကလ်ာမင္းသၼီးႏွင့္ ရည္ငံရင္းရွိသည့္ ‎အတိုင္း ကဗ်ာဖဲြ႔ဆိုရာ၌လည္း ထိုမင္းသၼီးကို ရည္ရြယ္ဖဲြ႔ဆိုသည္သာ မ်ားသည္။
နတ္သွ်င္ေနာင္မင္းသားသည္ သကၠရာဇ္ ၉၇၀-ခုႏွစ္ ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၆-ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ဘခင္၏အ႐ိုက္အရာ ‎ျဖစ္ေသာ ေရႊထီးေရႊနန္းကို စိုးစံေတာ္မူသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ပင္ အဝမင္းျပည္ေသာ အေနာက္ဘက္လြန္ မင္းတရားသည္ ‎ေတာင္ငူသို႔ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ေတာ္မူေလသည္။ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ စစ္သည္အလံုးအရင္း အင္အား ‎ရွိသမွ်ႏွင့္ ခံေတာ္မူသည္။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ကို ရန္သူ အဝမင္း၏တပ္ေတာ္မ်ားက ဝိုင္းဝန္းပိတ္ဆို႔ထားသျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းသားတုိ႔ ‎အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးၾကသည္ႏွင့္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ျပာႆာဒ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္ ညီေတာ္ မင္းသားမ်ားကပါ ‎အညံ့ခံမွ သင့္မည္ထင္ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာင္ေတာ္ ေတာင္ငူဘုရင္ကို ေလွ်ာက္တင္ၾကပါေသာ္လည္း ပ႒မေသာ္ ေတာင္ငူ ‎ဘုရင္က တင္းမာလ်က္ပင္ ရွိေနေသးသည္။ ေနာက္မွ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့၍ အညံ့ခံၿပီးလွ်င္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုအပ္ရသည္။ ‎အေနာက္ဘက္လြန္မင္းသည္ ေတာင္ငူကို အလိုျပည့္ေသာ္ မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္တကြ မွဴးမတ္ေသနာပတိတုိ႔အား သစၥာ ‎ေတာ္ေပးသည္။ ေတာင္ငူဘုရင္ကိုလည္း သစၥာေတာ္ေပး၍ ေတာင္ငူနန္းကို မွန္ကင္းခ်ၿပီးလွ်င္ လက္ေအာက္ဘုရင္ခံငယ္ ‎အျဖစ္ စိုးမိုးေစရန္ ၿမိဳ႕ကို အပ္ႏွင္းေတာ္မူသည္။
အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားႀကီးသည္ အေရးေတာ္ၿပီး၍ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္ေတာ္မူလွ်င္ ေတာင္ငူဘုရင္က ‎ေစာင္းတတ္၊ ညႇင္းတတ္သူတုိ႔အားလက္ေဆာင္အျဖစ္ျဖင့္ေပးလိုက္သည္။ (ဤသည္တြင္ ရေဝရွင္ေထြး၊ မင္းေဇယ်ရႏၱမိတ္၊ ‎ရွင္သံခုိ တုိ႔သည္ ဟံသာဝတီသုိ႔ လုိက္ပါသြားၾကရကုန္သည္ဟု ဆုိသည္)။ ဘုိးေတာ္ ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားႀကီး ‎လက္ထက္ေတာ္တြင္ သိန္းဃိုဠ္ကၽြန္းမွ ေရာက္ေသာ သပိတ္ေတာ္ စြယ္ေတာ္ျမတ္တို႔ကို ၉၆၁-ခုႏွစ္ ငါးဆူဒါယကာႏွင့္ ‎ေတာင္ငူဘုရင္တုိ႔ အေရးေတာ္ၿပီးၾကလွ်င္ ေတာင္ငူ ေကတုမတီသို႔ ေဆာင္ယူ၍ လႊတ္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ေရႊျပႆာဒ္ႏွင့္ ‎တင္ထားကိုးကြယ္လ်က္ ရွိသည္ကိုလည္း ရတနာျပႆာဒ္တြင္ တင္၍ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ အေနာက္ဘက္လြန္မင္း ‎ပင့္ေဆာင္ သြားေလသည္။
———-