ဥတၱရေလညင္း တသုန္သုန္မစဲ

ႏွင္းမွဳန္ျဖဴေတြတဖြဲဖြဲ

အၿမဲလွေနတဲ့  သည္ေဆာင္း

ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္း

ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းလုိ႔ အသစ္သစ္

ကုိယ့္ရင္မွာ အခ်စ္ခ်စ္ရယ္လုိ႔ ေခၚေနဆဲ —–

ေဆာင္းေတြထက္ကုိ ပုိခ်ိဳလုိ႔လွ

ႏွင္းေတြၾကားက မင္းတစ္ခ်က္အၿပံဳး

တစ္သက္လံုး မက္မဆံုးအိပ္မက္ထာ၀စဥ္

ေမ့ပစ္ဖုိ႔ လြန္ခက္ခဲ

ကုိယ္ရင္မွာ အစဥ္အၿမဲ စြဲလုိ႔ထင္ထင္

ေအမီခ်ိဳေရ ကဗ်ာဆုိတာ ငါကုိယ္တုိင္ပါလုိ႔

ဟစ္ေၾကြးကာ ေခတ္ေတးေတြနဲ႔ ပစ္ေျပး

အလကၤာေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာ ေနခ်င္ပါလည္း

ကဗ်ာထက္ပုိလွ ၊ သံစဥ္ထက္ပုိၾကည္

ႏွင္းဆီတဲ့ပုိေမႊး ေအမီခ်ိဳ သည္ဂီတေတးႏြဲ႕ႏြဲ႕ဟာ

သဲ့သဲ့ေလးခုန္ေနတဲ့ ကုိယ္ႏွလံုးသားအစံုမွာ

ကာရန္ေတြအသစ္သစ္နဲ႔ ကဗ်ာေတြျဖစ္ျဖစ္ေနဆဲေပါ့ –

ေအမီခ်ိဳေရ ႏွင္းေတြေ၀၀ါး၀ါးၾကားမွာ

မင္းေလလားလုိ႔ကုိယ္ရွာေဖြ

မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာေပမဲ့

ႏွင္းရည္စုိ က်သံေတြကုိ

မင္းသီဆုိျပတဲ့ သီခ်င္းလုိ စိတ္မွာၾကားေယာင္

ႏွလံုးသားမွာ နားေထာင္ဆဲေပ့ါ –

ၾကင္ဦးသခင္ ေအမီခ်ိဳေရ

ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း

ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ အထပ္ထပ္လွမ္း

မရပ္မရပ္အလြမ္းေတြက မၿပီးႏုိင္ေသး

ထီးလွိဳင္မွာ ေပ်ာ္ၾကည္စြာေသာက္ခဲ့တဲ့

စေတာ္ဘယ္ရီ ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္ခြက္ကုိ

ဟုိအရင္လုိ တူတူေသာက္

ၾကည္ရႊင္စရာလွမ္းခဲ့တဲ့

ဒီဇင္ဘာၿခံထဲက ပန္းခင္းေလး

ခုေတာ့ လြမ္းရင္းေဆြးစရာေတြနဲ႔ေပ့ါ-

ေအမီခ်ိဳေရ

ေခ်ာင္းသာမွာ အေပါင္းသဟာနဲ႔ေပ်ာ္ေနခဲ့

မင္းပံုရိပ္ေတြ

စံုမွိတ္ထားတဲ့ ကုိယ့္မ်က္၀န္းမွာ အရိပ္ထင္

ေ၀းေ၀းကပင္တမ္းေနဆဲ

ေဆြးေဆြးငါ့ရင္ ကၽြမ္းေနၿမဲ

ပန္းေတြမွာလည္း လြမ္းေနဆဲ

ကမ္းေျခမွာလည္း လြမ္းေနဆဲ

နမ္းမေျပ အခ်စ္ရက္ေတြကုိျပန္ေတြး

ဟုိအခ်ိန္ေလးက မင္းပံုလႊာေလးကုိ ေငးရင္း

ႏွင္းမွံဳကဗ်ာေလးဆုိတဲ့ မင္းအမည္

င့ါရင္မွာ ၾကည္လင္လုိ႔ ပီျပင္ေနဆဲ ေအမီခ်ိဳ ။     ။