အမုန္းပြားေလာင္ၿမိဳက္
အရွံဳးမ်ား အေမွာင္တုိက္ တိမ္ညိဳစြန္းမွာ
ကြန္းခုိပုန္းစဥ္ ၾကယ္စင္တစ္စင္း
ထြန္းလင္းလဲ့ရႊန္းစုိ
တစ္ခါတုန္းက ေအမီခ်ိဳ ——-

ဓနအေျခမလွ
ဘ၀ကေ၀က
ညေတြမွာ တေစၦေျခာက္တဲ့အခါ
မေၾကာက္ေအာင္ကုိယ္ထင္ျပလုိ႔ အင္အားေပး
နတ္သမီးေလး ေအမီခ်ိဳ ——-

ေအမီခ်ိဳ
သင့္မခ်ိၿပံဳးေတာင္
အၾကည့္မဆံုးခင္
ပီတိႏွလံုးရႊင္
ကမၻာအျပင္ေရာက္တာေတာင္
ကုိယ္ေၾကာက္မယ္ မထင္ခဲ့ ———-

ေအမီခ်ိဳေရ
သင့္မ်က္၀န္းအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ
ခ်င့္တြက္စရာ သတိေတြယိမ္းယုိင္
အသေတြမထိန္းႏိုင္ သိဂၤါရေတြ ၿမိဳင္ဆုိင္လုိ႔ေ့ပါ့—-

ေအမီခ်ိဳေရ –
စကားသံ သဲ့သဲ့တစ္ခြန္းဟာ
လဲ့လဲ့ရႊန္း ေရႊရည္ပမာ
ေနျခည္ျဖာတဲ့ဟန္
စၾကာ၀ဠာေလာက္ကုိတန္တယ္ထင္ခဲ့ ——

တစ္ခါတုန္းက ဟုိကာလ
ဘယ္ဘ၀ဆံုးတုိင္မေမ့ႏုိင္
ခ်စ္ပန္းတုိင္ ေရယာဥ္ခရီးကုိ
တူတူစီးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္
အၾကင္နာအိပ္မက္ေတြ ခူးဆြတ္
ရူးသြပ္မက ၾကည္ႏူး
ခုထိ တိမ္းမူးမူးျဖစ္ေနဆဲ ——-

ေအာ္- ကံၾကမၼာ ဇာတ္ညႊန္းဆရာက
အမွန္သာ ထပ္လြမ္းစရာဖန္ခဲ့
ေပ်ာ္စရာေတြတစ္ခန္းရပ္
အလြမ္းဇာတ္ကုိကခုိင္း
လွိဳင္းနဲ႔ေအမီခ်ိဳ
ေရႊျပည္ဗဟုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ
ျပန္ဆံုဖုိ႔ကုိတကယ္မလြယ္
ကံေတြကုန္လုိ႔ ေ၀းခဲ့ၿပီပဲ ——-

ေအမီခ်ိဳေရ –
ေရႊရည္လုိေတာက္ပ ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ခဏ
ခုေတာ့ ေနျခည္ညိဳေနာက္က် ေဖာ္မဲ့ဘ၀ေတြကုိယ္စီနဲ႔
ေျဖဆည္ဖုိ႔ခက္ၿပီပဲ —–

ေအမီခ်ိဳေရ
လွိဳင္းမွာ ေရႊျပည္ွဗဟုိနဲ႔ေ၀း
နယ္ၿမိဳ႕ေလးကုိ ေျပးထြက္ခ်ိန္
စိနတုိင္းရဲ႕
မဟာတံတုိင္းေဘးမွာ
ကဗ်ာကသုိဏ္းစာကုိ မေမြ႕
တစ္ခါကလွိဳင္းကုိ ေမ့ၿပီလား —–

ေအမီခ်ိဳေရ
ကမ္းေျခမွာ
အပန္းေျဖ အလြမ္းေတြေျပေစဖုိ႔
ဖူးခက္နဲ႔ပတၱရာ
ထပ္ခါခါလာေပမဲ့
ျမန္မာျပည္ ျပန္လာမည္ သင္မေတြး
ဟုိး အေ၀းမွာ ေပ်ာ္ရွာေနၿပီလား –

ေအမီခ်ိဳေရ —
ကံၾကမၼာအရ
ျပန္မလာမွန္းသိေပမဲ့
ဟုိတစ္ခ်ိန္မွ ေအမီခ်ိဳေနတဲ့နန္း
ဗဟန္း၀ကၤပါလမ္းမွာ
အလြမ္းရင္မွာကၽြမ္းစြာ
တမး္အစဥ္ မွန္းကာ
ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံုဖုိ႔အေၾကာင္း
မ၀ံ့မရဲဆုေတာင္းဆဲပါ – ေအမီခ်ိဳ ။   ။