အခ်စ္တဲ့လား အလင္းစက္ေလး ဖူးပြင့္ခဲ့တယ္

တစ္ကမာၻေၾကြက်သြားတဲ့ညမွာ

ေပ်ာက္ရွသြားတဲ့ ျဖစ္တည္မႈတိုင္းဟာ

ျပန္ေကာက္မရႏုိင္ဘဲ

မင္းရဲ႕အမိန္႔က ေသျခင္းထက္ ပိုျပင္းခဲ့တယ္။

ေမွာ္ရံုေတာႀကီးရဲ႕ အေမွာင္ထုထဲ

အလင္းစက္ေလးဆိုတာ

မင္းေပးခဲ့သမွ်ထဲမွာေတာ့

အခမ္းနားဆံုး လက္ေဆာင္မြန္။

အဲ့သည့္အလင္းစက္ေလးေပါ့

ငါ့အတြက္ ဧဒင္၀ကၤဘာႀကီးဖန္ဆင္းေပးလို႔

တယုတယ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႔ကာ

သိသိသာသာ ေသြးေအးတတ္သလို

ၾကင္ၾကင္နာနာ ေႏြးေထြးလြန္းျပန္တယ္။

အနာဂတ္အတြက္ အဘယ္သို႔ေသာ ပန္းသီးကိုမွ

မလိုလား၊ မေတာင့္တ

အခ်စ္ကို ပံုေဖၚျပခိုင္းပါက

သူ႔ရင္ဘတ္သူ ငံု႔ၾကည့္လို႔

မုသားနဲ႔ လက္၀ါးခ်င္းရိုက္တတ္သူ။

သူ႔အရိပ္ေအာက္မွာ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပကတိ အရွိတိုင္း ျမင္ႏုိင္သေလာက္

သူကေတာ့ျဖင့္ အေရာင္မဲ့ သိမ္ေမြ႔စြာ ခက္ထန္လြန္းလို႔

ဖမ္းဆုပ္ထားႏုိင္ဖုိ႔ရာ ခက္ခဲလွတယ္။

ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မေတာက္ပတတ္ေပမယ့္

ငါ့ကမာၻမွာ အလင္းလက္ဆံုး။

သူဟာ

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ကာ

ငါ့ ႏွလံုးသားသုႆန္မွာ

ဂီတသံစဥ္ေတြ ဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်တ္ဖ်တ္ ပစ္ခြင္းခဲ့တဲ့

ရင္၀ွက္ေလးသည္ေတာ္။

၀တၳဳမမီတဲ့ ေမတၱာေကာက္ေၾကာင္း

ကဗ်ာမသီႏိုင္တဲ့ အလြမ္းလကၤာတို႔ေအာက္

ငါ့ကို ညင္ညင္သာသာ အိပ္ေမြ႔ခ်လို႔

စကၠန္႔တိုင္းကို ေလာဘတႀကီး

သိမ္းပိုက္ထားႏုိင္သူ။

ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေလာက္ မယစ္မူးရေပမယ့္

အာနိသင္က ငါ့၀ိညာဥ္ကို ႏႈတ္ယူႏုိင္စြမ္း အျပည့္နဲ႔

ကမာၻသစ္ကို သူ႔လက္ဖမိုးပၚတင္ရင္း

ဘ၀တစ္ခုဆီသို႔ .. တဲ့

ႏွလံုးခုန္ေလတိုင္း အသက္ရွဴသံႏွင့္ထပ္တူ

တေမ့တေမာ လွပစြာ

အတူလုိက္ပါ စီးေမ်ာေနရင္း … … ။

ေမခက္ဆူး

13 Mar 2012

5:50PM