မေတြ႔ရရင္လည္း မေနႏုိင္
ေတြ႔ရျပန္ေတာ့လည္း မေျပာရဲ
မေခၚရဲတဲ့ မဆုံႏုိင္မ်ဥ္းၿပိဳင္လုိ
ဘယ္လို၊ဘယ္ကမ္းကပ္လုိ႔
ခ်စ္မိသြားရတာလဲ ငါမသိ
ခက္ထိထိနဲ႔ အေတြးထဲ
ဘာလုိ႔ မင္းဝင္လာတာလဲ….

အေတြးတုိင္းလဲ မင္းစုိမုိးဆဲ
ညဘက္ဆုိရင္ အိပ္မရဘဲ
စဥ္းစားမိတုိင္း အၿပံဳးေတြနဲ႔
ေမ့မရႏုိင္တဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံက
ငါ့ဝိညာဥ္ကုိ ဖမ္းယူ
အႀကိမ္ႀကိမ္ခုန္ေနတဲ့ ငါႏွလုံးသားရဲ႕
ခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ မင္းမၾကားတာလား၊
မၾကားခ်င္ေအာင္ေဆာင္ခဲ့တာလား
ေဝးဝါးေနတဲ့ ငါအျဖစ္
မင္းသိသင့္ပါတယ္။

မင္းသြားတုိင္း အရိပ္ကေလးလုိ
ေနာက္ကလုိက္ တစ္ခ်က္မၿငီးပဲ
လက္ကုန္ခ်စ္ခဲ့တာ မင္းနားလည္ပါလုိ႔
ေျပာမထြက္ေပမဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့
နားလည္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းတာလည္း
အထပ္ထပ္ အေတာ္မသတ္တဲ့
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္း
မင္းအဆုံးသတ္ေပးပါေတာ့…အခ်စ္သက္ထားရယ္…

မင္းအၿပံဳးတစ္ခု
ေလျပည္ေတြ ခုိးယူသြားတာကုိ
မနာလုိျဖစ္မိတာ အမွန္ပါ…

ခ်စ္မိေတာ့လည္း ခြင့္လြတ္ဆဲမုိ႔
အၿပီးအပုိင္ ဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္
သက္ထား ႏွစ္ပါးသြားရေအာင္
အနမ္းေပးပါေတာ့လားကြာ…
                                   စိုး……