အတိတ္လို ပဲ့ေၾကြေနတဲ့လူပါ
လမ္းေပၚ ဓားတန္းလန္းမနက္ျဖန္ေတြ ဒဏ္ရာေပၚဒဏ္ရာထပ္
အျပင္မွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာလည္း လိုအပ္တာထက္ ခါးလြန္းတယ္
လူေတြလား စက္ရုပ္ေတြလားအေမရယ္
ၿပံဳးေနတဲ့မ်က္လံုးေတြက တစ္ခုခုကို ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသလိုပဲ
စြန္ရဲတစ္အုပ္ ထိုးသုတ္ေတာ့မယ့္အသားစေလးတစ္စလို
ဘ၀ကို အေနက်ဳံ႕ခဲ့ရပါတယ္
ဘယ္ႏွဘ၀စာက်ိန္စာေတြကို ေဆးလို႔ယံုမွားေသာက္ခဲ့မိၿပီလဲ
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး အံႀကိတ္ရုိးသားေနရ
ကၽြန္ေတာ္ လိပ္ျပာမလွရဲေတာ့ဘူးအေမ
လက္နဲ႔သပ္ခ်လို႔မရတဲ့အေမွာင္ေတြက အရိပ္လိုလိုက္လာ
ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္က မိစၦာတစ္ေကာင္လို တုန္ဟီးလာ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစလံုး အေမ့အိမ္ထဲ မေရာက္မခ်င္း
ေသာကနဲ႔ေလးလံေနတဲ့ခႏၶာ

                                                                  ကိုသွ်ား