လူတခ်ိဳ႕လို…
ကမၻာၾကီးကို ေရာင္းစားဖို႔
ကြ်န္ေတာ္ မၾကံစည္ခဲ့ဖူးဘူး….
သစ္ပင္အရိပ္ကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္.တဲ့ ေန႔စြဲေတြၾကားမွာ.
ကြ်န္ေတာ္ဟာ. သူမ အတြက္
နွင္းဆီ တပြင့္. ..ၿဖစ္..ခဲ့..ဖူး…
အနီေတြ တသီသီ ပြင့္လို႔ ။. ။
ေရေသာက္ၿမစ္ ခန္းတဲ့
တေန႕ ေၿမမခေၾကး …
မွတ္တိုင္ေတြ.. ၿပီးေတာ့ မိုင္တိုင္ေတြ….
ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ကေန မေၿပးခဲ့ေပမယ့္…
ကြ်န္ေတာ့္ဆီ.က အိမ္ထြက္ေၿပးသြား..
က်ည္ဆန္ေတြ ……ဓားေၿမွာင္ေတြ ..
ၿပီးေတာ့ စာခ်ဳပ္ေတြ…
ကတိက၀တ္ေတြ တစုံတရာ မပါပဲ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ၾကီးးး
သူမ ဆီမွာ ေရာင္းစားခဲ့။ ……
မၿဖစ္ေသးပါဘူးေလ….
ကိုယ့္အရိပ္ ကို္ယ္ၿပန္ မနင္းခင္ေလး.
ကမၻာၾကီးနဲ့ ….. မိတ္ေဆြဖြဲ႔ဦးထားမွ…..
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ဆိုတာ
မေန႔ကရဲ့ မနက္ျဖန္ ပါ။ ။ ။