အရိုးေတြ ေက်ာက္ျဖစ္ရင္ေတာင္
ယဥ္ေက်းမႈက ေလ့လာခြင့္ေပးထားတယ္
ေျမလွန္႕လို႕ ဒဂၤါး၀ိုင္းေတြ႕ရင္
ေခတ္ေတြကို ေတြးေစတယ္
အပိုင္းအစေတြနွင့္ အသက္ဆက္ေစတယ္
အပ်ံစားကားသစ္ယဥ္ေက်းမႈက လွတယ္
မိုးပ်ံတိုက္တာခမ္းနားမႈက ဆန္းတယ္
ေခတ္မွီယဥ္ေက်းမႈေတြက မ်က္နွာသစ္ေတြနွင့္ရယ္
ေရာင္စုံအလွေတြက အစစ္အတုမျခားရယ္
ေၾသာ္… သူ႕ယဥ္ေက်းမႈနွင့္ သူတဲ့လား…
မအိပ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ မိစာၦေတြက
ပိုက္ဆံခ်စ္ယဥ္ေက်းမႈေတြလား…
ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြက စစ္မ်က္နွာစာရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ…
ငိုေၾကြးေလာက္ျမိဳက္မႈေတြက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ ေစခမႈ…
ငတ္မြတ္ဆာေလာင္မႈေတြက သစၥာတရားရဲ႕ ေခါင္းပါးမႈ…
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြက ကပ္ဆိုးသခင္ရဲ႕ ၾကင္နာေ၀းသက္မႈေတြလားကြယ္…
ခြဲစိတ္ျပဳျပင္ဖို႕ လိုတဲ့ စိတ္ကို…
ဘယ္ဆာဂ်ရီက ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ အာမခံနွင့္ ကုသေပးမွာလဲကြယ္
အသက္ရႈပုံျခင္း မတူေတာ့…
ေအာက္စီဂ်င္ေတာင္ မ်က္နွာငယ္ရတယ္..
အလွတရားအတြက္ စိတ္အလွကို ေက်းဇူးတင္လိုက္စမ္းပါကြယ္…

နရီထက္
( ၂၄ ၊ ေအာက္တိုဘာ ၊ ၂၀၁၁ )