မိုးငိုတယ္…

ငါလည္း ငိုတယ္…

မိုးငိုေတာ႔ မိုးေရ စက္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ ရြာသြန္း

ငါ ငိုေတာ႔ ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး အံု႔မိႈင္းေသြ႔ေျခာက္

ကိုယ္႔ ႏွလံုးသား ပက္ၾကားအက္

ကိုယ္ ျပန္ ျမင္ေနရတယ္

စိတ္ထဲမွ

အခါမ်ားစြာ ရုတ္သိမ္းျဖစ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ား…

အခါမ်ားစြာတည္ ေဆာက္ျဖစ္ေသာ အတၱ မာန မ်ား…

အခါမ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ေသာ လမ္းခြဲ စကားမ်ား…

အရိပ္ ကေလး တစ္ခ်က္ ဖ်တ္ခနဲ

ခံတပ္ေတြ အဆင္႔ဆင္႔ လဲ ျပိဳရံု ေလျပည္ေလး တစ္ခ်က္ေပါ႔

မ်က္ေတာင္ စိပ္စိပ္ မ်က္၀န္း တစ္စံုက

စကားလံုးေတြကို ဆြံအ သြားေစခဲ႔

ဒီလိုနဲ႔…

မိုးလည္း မငိုေတာ႔ ဘူး

ငါလည္း မငိုေတာ႔ ဘူး

မိုး မငိုေတာ႔ ေကာင္းကင္ ျပင္ဟာ ပကတိ ၾကည္လင္

ငါ မငိုေတာ႔ အျပံဳးေတြ ေကာ႔ ပ်ံ လြင္႔ စင္ လို႔

နွစ္ကိုယ္႔ တစ္စိတ္ ၀န္းက်င္ေလး

ခဏခ်င္းပဲ လင္း ခ်င္း သြားခဲ႔……..။