ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း!!!!!!
သူမဦးေႏွာက္အတြက္
က်ဳပ္ႏွလံုးသားရဲ႕
ဂုဏ္ျပဳခ်က္ကို
အိပ္မက္ေရာင္
နာက်င္ျခင္းငွက္တစ္ေကာင္နဲ႔
ေၾကးနန္းရုိက္လိုက္တယ္။

ယံုလြန္းလို႕ရႈံးသြားတာကို
အားမတန္လို  ့ဆိုတဲ့စကား
ငါမသံုးဘူး………………..။
စကၠဴရြက္ေတြနဲ႕တပ္ဆင္မွ
အသက္ရႈမၾကပ္မယ့္သူမအတြက္
မ်က္ရည္လမ္းနဲအိပ္မက္အႏြမ္း
စံုလံုးကန္းလႈုတယ္။

“ကိုခ်စ္တဲ့သူရဲ႕စြန္႕ခြာမႈကို
မခံခ်င္ရင္
ကိုယ္ကသူ႕ကိုစြန္႕ခြာရမယ္ “ဆိုတဲ့
ကိုယ္ပိုင္အတၱရဲ႕
အျပဳံးတစ္စကို ခၽြန္ျမေအာင္
သေနတဲ့သူ……….
သိျပီးသားပါ။
ငါေပးလိုက္တဲ့ေမတၱာစကားဟာ
ဆူးသြားအျဖစ္နဲ႕
ငါ့ရင္ဘတ္ကေနေဖာက္ထြက္လာမယ္ဆိုတာ။

ငါးလာရင္မွ်ားမယ္။
မလာရင္ေရကစားမယ္။
ေသြးေအးသတၱ၀ါစကားနဲ႕ေျပာရင္
ဒီေနရာမွာငါ ငါးျဖစ္သြားတယ္။
ဘယ္ရႈေထာင့္ကၾကည့္ၾကည့္
ထုတ္လုပ္သူနဲ႕သံုးစြဲသူ
ခံယူခ်က္ျခင္းေတာ့မတူဘူး။

တစ္ခ်ိန္မွာေပါက္ကြဲဖို႕အတြက္ပဲ
နားလည္မႈ႕ကိုေမွာင္မည္းထားခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ိန္မွာေဖ်ာက္ပစ္ဖို ့အတြက္ပဲ
ကတိေတြကိုငါတို ့ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
မ်က္လုံးေတြရဲ႕ခံစားခ်က္မွာ
စကားလံုးေတြအသားမာတက္လာတယ္။

မရွိခဲ့ဘူးတဲ့
မဖန္တီးရရင္
အကုန္ဖ်က္စီးရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္၊
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္မက္၊
ကံၾကမၼာကို
အျမစ္ကေနျပန္စလို ့ရမယ္ဆို
တမ္းတျခင္းကိုအေရာင္ေျပာင္းျပီး
လက္ဖြဲ႕မယ္………………….။

” င ါ န င ္ ့ က ိ ု မ ု န ္ း တ ယ ္ . . .. . ..” ။

                                                             terry(1.8.2011)1:30am
                                                         [email protected]