Comment #1

ဒီ လို ပါ ပဲ …. …. …..
အဲ့ဒီညေတြဆို
စာရြက္အလြတ္ေတြထဲ
၀င္၀င္ပုန္းျဖစ္တယ္………..။

သတ္ကြင္းကိုေတာင္
ပန္းခင္းထင္ခဲ့တဲ့ေကာင္
တံလွ်ပ္ပ်စ္ပ်စ္ထဲမွာ
နစ္ေနတုန္းပဲ……
…….
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့…မိယမံုရယ္
ေမွ်ာ္………စင္……..ဆိုတာ
အလြမ္းေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့
ဥယ်ာဥ္ေပါ့……….
နင္ငါ့့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာနီး
အမွတ္တရအျဖစ္
တက္ၾကည့္ဖူးပါတယ္
ဟုတ္တယ္……
အဲ့ဒီတစ္ေခါက္ပါပဲ
ခုထိ……
ငါျပန္မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး။

ဘယ္လိုေမးလိုက္တယ္….
စကၠန္႔တိုင္းသတိရေနပါတယ္လို ့
ငါမေျပာခ်င္ဘူး……
နင့္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိတိုင္း
စီးကရက္နဲ႔မီးျခစ္ထုတ္
အခုဆို…..
ငါ့အဆုတ္က
ေလကိုေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

ငါလည္းမွားခဲ့ပါတယ္
မိယမံု…………..
နင္နဲ ့ပတ္သက္ရင္
ေသေသသပ္သပ္ကို
မွားခဲ့တဲ့ေကာင္ေပါ့…
ဒါေၾကာင့္လည္း
ကံနတ္ဘုရားရဲ႕ဓားက
အသြားႏွစ္ဖက္ပါမယ္လို ့
မယံုခဲ့တာေပါ့……။

ေအးေလ……………….
နင္ေျပာတာလည္း
ဟုတ္ရင္ဟုတ္မွာပါ
ကံၾကမၼာကငါနဲ႔မွမခင္တာ
သူ ့အစီအစဥ္ေတြအေၾကာင္း
အတိတ္စိမ္းေလာက္ေတာင္
မျပခဲ့ဘူး။

ျမက္တစ္ပင္ပါ…
ေလလာရင္တိမ္း
ယိမ္းႏြဲ႕ရုံနဲ႔တင္လံုေလာက္ပါတယ္
ငါ့အေၾကာင္းလား…….
မသိခ်င္ေတာ့ပါနဲ ့ မိယမံုရယ္….
သခၤ်ဳိင္းျဖစ္မယ့္စကားမို ့
အသံထြက္ကိုက
မီးခိုးေစာ္နံမယ္။

ဒါနဲ႔နင္မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား
သူနင့္ကိုဂရုမစိုက္ေတာ့လို ့လား…
သူနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့လို ့လား…..
သူတီရွပ္ေတြ၀တ္လို ့လား….
နင္စိတ္ေကာက္ရင္
ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမယ္ဆိုတာ
သူ မသိလို႔လား….
ေဟာ…ေျပာရင္းနဲ႔မ်က္ရည္ကက်လာျပန္ျပီ
ေတာ္ေတာ့္….မငိုနဲ ့ေတာ့…ေနာ္
နင့္အလိုက္ေတြသူသိေအာင္
ငါ့ရင္ဘတ္ကိုဖြင့္ျပျပီး
အလြတ္က်က္ခိုင္းလိုက္မယ္….
တိတ္ေတာ့ေနာ္…မိယမံု။

ကဲ…ကဲ……..
နင့္ကိုပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပမယ္
ဟိုးေရွးတုန္းက
ဟာသတစ္ပုဒ္ေပါ့….
ေနပူက်ဲက်ဲမွာ
ေန႔နဲ႔ညလိုလြဲခဲ့တယ္ေနာ္..မိယမံု
နင္ကလက္ဖမိုးဘက္မွာေစာင့္
ငါကလက္ဖ၀ါးဘက္မွာေစာင့္နဲ႔…
ငါတိုးတိုးေလးဆုေတာင္းေနတယ္….
မရယ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္
တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပံဳးလုိက္ပါ…
လုပ္ပါ……….
တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ…
ျပံဳးလုိက္ပါ…မိယမံု….
ျပတိုက္ထဲက
သက္တမ္းကုန္သြားတဲ့
(၃) နွစ္ကို
ဖုန္ခါရင္းျပန္နမ္းၾကည့္ခ်င္လို ့ပါ။

ၾကည့္…ၾကည့္…..ၾကည့္…..
နင္ျပံဳးလာျပီ
ငါ့ရာဇ၀င္အခန္းဆက္တိုင္းမွာ
အဲ့ဒီမ်က္၀န္းေတြကို
ငါအလြမ္းတတ္ဆံုးပဲ…….
ေသမင္းနံပါတ္နဲ ့ေဆာက္တဲ့
ဧကရာဇ္သားအတိတ္ျမိဳ ့ရုိးေပၚက
ပထမဦးဆံုးသခင္မကို
ေမ့သြားျပီထင္လို ့လား…
ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ေတာင္
ငါ့ဆီျပန္မလာပါနဲ ့ေတာ့…..မိယမံု။

ထားလိုက္ပါေတာ့….
ထားလိုက္ပါေတာ့…..မိယမံု
အခ်ိန္တန္ရင္
အိမ္ျပန္ၾကရမွာပဲ…..
ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့
ေရစက္ကို
ပတ္၀န္းက်င္က
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ျမွဳပ္ႏွံသျဂၤိဳလ္ျပီးျပီပဲမဟုတ္လား…..။

လမင္းေတာင္
လင္းၾကက္တြန္ျပီ….
ငါတို ့……….
သင့္မသင့္ဆိုတာေတြ
ထည့္စဥ္းစားရေတာ့မယ္
တံတားေတြအေၾကာင္းထက္
တံတိုင္းေတြအေၾကာင္းကို
ပိုစဥ္းစားရေတာ့မယ္….မိယမံု
နင့္အမ်ိဳးေတြေရွ ့မွာဆို
ငါ့ကိုမေခၚပါနဲ ့…….
မ်က္လံုးနဲ ့ရယ္ျပရင္ကိုျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့………………
နင္…….
မ်က္မွန္အျမဲတမ္းတပ္ပါ
အိပ္ေရး၀၀အိပ္ပါ…….
အေခြမွန္မွန္ငွားပါ……..
အသက္မွန္မွန္ရႈပါ……..
ငါ့အေၾကာင္းစဥ္းစားမိရင္ေတာ့
မီးသာပိတ္ပစ္လိုက္ပါ…..

ငါလား……….

ဒီ လို ပါ ပဲ …. …. …..
အဲ့ဒီညေတြဆို
စာရြက္အလြတ္ေတြထဲ
၀င္၀င္ပုန္းရဦးမယ္………..။

ကြန္မန္ ့ရွည္သြားရင္ေဆာရီးဗ်ာ..
တစ္ပုဒ္လုံးရင္ကုိထိရွလုိ ့ပါဗ်ာ
မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်
ဒီကဗ်ာဖတ္ရတာ….ေတာ္ေတာ္ခံစားရတယ္…အားေပးေနဆဲပညာယူေနၿမဲ..ေက်းဇူးဗ်ာ

By: sharon myorr myor at Oct 11, 2011