လူတိုင္းမွာစာနာစိတ္ဆိုတာရွိသင့္တယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။စာနာတယ္ဆိုတာကိုယ္မၿကိုက္တာကို
သူမ်ားကိုလုပ္မိတာ၊ကိုယ့္လိုသူမ်ားကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တာအျပင္ကိုယ္ေျကာင့္တစ္ဘက္သား
ဒုကၡေရာက္စိတ္ဆင္းရဲရမွာကိုလဲမလုပ္မိသင္ ့ပါဘူး။အခ်င္းခ်င္းစာနာသနားတတ္ျကမယ္ဆိုရင္္္္္္္ ကမၻာၿကီးျငိမ္းခ်မ္းၿပီးေနခ်င္စရာျဖစ္ေနမွာပါ။အခုေတာ့တေယာက္နဲ႔တေယာက္အေျကာမခံ၊အႏိုင္မခံ
၊ကိုယ့္သာအသာစီးရခ်င္ေနျကတဲ ့ကမၻာၿကီးမွာလူအခ်င္းခ်င္းေတာင္သတ္ဖို ့၀င္မေလးျကေတာ ့ပါဘူး။ စာနာစိတ္ေတြ၊ေမတၱာေတြေခါင္းပါးလာျကပါျပီ။အမွန္ေတာ့လူေတြရဲ ့စိတ္ဟာအရမ္းႏူးညံသိမ္ေမြ့ပါတယ္။သနားတတ္ျကပါတယ္။ခ်စ္တတ္ျကပါတယ္။ေမတၱာ
လဲရွိျကပါတယ္။ဒါေပမဲ့သတိေတြနည္းလာျကတာပါ။လူ ့ဘ၀ဆိုတာတိုေတာင္းလွပါတယ္။ဒီဘ၀တိုတိုေလး
မွာေလာဘေတြ၊ေဒါသေတြ၊ေမာဟေတြနဲ ့ေနေနရတဲ ့ကိုယ္ ့ကိုကိုယ္ေသခ်ာျပန္ျကည္ ့ေစခ်င္ပါတယ္။
ခ်မ္းသာတဲ့လူျကေတာ ့လဲအရမ္းခ်မ္းသာ၊ဆင္းရဲတဲ့လူျကေတာ ့လဲအရမ္းဆင္းရဲေနျကပါတယ္။ဒါကိုကံလို
့ေျပာရင္ကံဆိုတာကိုယ္ ့လုပ္တဲ့အလုပ္ရဲ ့အေကာင္း၊အဆိုးလို ့ထင္ပါတယ္။ကံေကာင္းခ်င္ရင္ေကာင္း
တာလုပ္ရမွာပါ။မေကာင္းတာေတြလုပ္ျပီးကံမေကာင္းလို ့ဆိုတာမ်ိဳး၊ကံကိုပံုခ်ျပီ းကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္
ေနတာမ်ိဳးဟာစာနာစိတ္ရွိတဲ့လူေတြရဲ ့အေတြးမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို ့ေတာ ့ထင္မိပါတယ္။.