ကာလကုန္ အကာလမုိး
အခါမကုန္တဲ့ ေႏြတံခူးမွာ
ေလရူးသုန္သုန္ ရစ္ဝဲလုိ႔
ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ သၾကၤန္ႏွစ္ဦး
တူစုံျမဴး အခ်စ္က်ဴးၾကရင္း
မုိးခါးေရေအာက္ ေႏြမုိးစက္တစ္ေပါက္က
ေဆးေက်ာလုိ႔ အတာတံခူးေရာက္ခဲ့ျပီေလ..။

ႏွင္းေတြလည္းကြယ္ေပ်ာက္ ေႏြတံခူးေရာက္ေတာ့
ပူေလာင္မႈေတြ ရင္မွာ ခံစားၾကရင္း
ေဝဒနာ ပင္လယ္ေအာက္မွာ
ေစတနာ အေရာင္ဟတ္လုိ႔
ေျခရာေတြလည္း ေပ်ာက္ခဲ့ျပီ
မၾကာခင္ ဟန္ခ်က္မွားတဲ့
အကာလ မ်က္ရည္စက္ေတြက
ႏွလုံးသား ျမစ္ပင္လယ္ထဲ
ေႏြမုိးစက္ေတြလုိ စီးဝင္ ခစားၾကရင္း
အတာသၾကၤန္လည္း လႊမ္းခဲ့ျပီေလ…။

ေရွာင္တခင္ အခါကာလေပမုိ႔
ကုိယ္စီကုိယ္စီ လြတ္လပ္လြန္းလုိ႔
ဖိတ္စာမပါ လိပ္စာမပါနဲ႔
သူ႔မ႑ပ္ ကုိယ့္မ႑ပ္ကုိ
လည္ပတ္ၾကရင္း မထင္မွတ္ခဲ့တဲ့
ေတြ႔ဆုံျခင္းေတြက ထင္က်န္ရစ္လုိ႔
အတာတံခူး သၾကၤန္မုိးေတြက
ေႏြမုိးစက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ…။

အမွတ္တမဲ့မွ အမွတ္တရေတြမုိ႔
သတိရျခင္း အနာဂါတ္အတြက္
ထာရဝအထိမ္းမွတ္ သတ္မွတ္မႈက
ရင္ထဲမွာေတာ့ ထင္က်န္ရစ္လုိ႔
ႏွစ္သစ္ခ်စ္ဦးကုိ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ရင္း
အိမ္ျပန္လမ္းမွာ မ်က္ရည္စက္နဲ႔
ေႏြမုိးစက္တုိ႔ အပ္ႏွင္းခဲ့ျပီေလ…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း