က်ေနာ့္ဆီမွာ ဖန္ခြက္အလြတ္ေလး တစ္လုံးရွိတယ္…

သူပုိင္တာ ဟင္းလင္းျပင္တစ္ခုပါပဲ… သူ.ဆီမွာ အဲဒါကလြဲရင္ဘာမွမရွိဘူး…

က်ေနာ္အဲဒိ ခြက္အလြတ္ေလးကုိပဲ အ၇က္နာက်ေနတဲ့ အရက္သမားတစ္ေယာက္လုိ

ခုံမင္ႏွစ္ျခဳိက္စြာ ေမာ့ေသာက္ေနက်… အလြတ္ဆုိတာ အရာအားလုံးျပည့္ေနျခင္းပါပဲ..

က်ေနာ္ အရာအားလုံးကုိ ျမဳိခ်မိလိမ့္မယ္… ဘာကုိမွ ထပ္ျဖည့္စရာမလုိသလုိ

ဘာကုိမွလည္း ထပ္ျဖည့္ဖုိ့ဆႏၵမရွိပါဘူး… ေရရာမွုနဲ.တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေလထဲက

တုိက္အိမ္ေတြ… ေကာင္းကင္မွာ ဦးတည္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာသြားလာေနတဲ့

တိမ္တုိက္တစ္ခုမွာခ်ိတ္ဆြဲျပီး အေ၀းဆုံးကုိ လြင့္ေမ်ာေစလုိက္တယ္…

ဘ၀ဆုိတာဟာလည္း တကယ္ေတာ့ မေ၇မရာနဲ.ပ်ံသန္းေနရတဲ.

တိမ္တုိက္ေလးတစ္ခုပါပဲ… က်ေနာ္ ေမ်ွာင္လင့္ျခင္းေတြနဲ.ေ၀းရာ အရပ္ကုိ

ခရီးထြက္ခဲ့တယ္… တစ္ခ်ဳိ.အရာေတြက ေမ်ွာ္လင့္စရာမလုိပဲ

အလုိလုိေရာက္ရွိလာတက္ၾကတယ္… အခုက်ေနာ္ ရွဳရွုိက္ေနရတဲ့ ေလက မေန.က

ခင္ဗ်ားမွုတ္ထုတ္လုိက္တဲ့ သက္ပ်င္းတစ္စျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ… က်ေနာ္တုိ.

ရွင္သန္ပုံခ်င္းမတူေမပယ့္ ရွင္သန္ေနၾကတာခ်င္းတူေနၾကတယ္… ဘာ၇ယ္

မဟုက္ပါဘူး… က်ေနာ္လည္းနစ္ျမဳပ္ၾကည့္တာ… အခု က်ေနာ့္မွာ

လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပစရာဆုိလုိ. ဖမ္းမိထားတဲ့ အျဖဴေရာင္တိမ္တုိက္ေလး

တစ္ခုရွိပဲတယ္… မေမ်ွာ္လင့္ပဲ ခုန္ဆင္းက်လာတဲ့ တိမ္တုိက္ေလးတစ္စေပါ့…