ေမြးဖြားလာကတည္းက
အခ်စ္ဆိုတာ…
ေမတၱာဓါတ္နွင့္ ပ်ဳိးခဲ့တာပါ

သည္မိသားစုထဲ
ေရာက္လာတာ
ငိုကတည္းက အတူေနဖို႕ပါ

ရယ္တတ္ေအာင္
ေနခဲ့ေတာ့လည္း
အခ်ိန္ေတြကို ေပးၾကာခ်င္ခဲ့တယ္

ငိုတတ္ေအာင္…
ရင္ထဲမွာ ပိုက္မိေတာ့လည္း
အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုၾကတယ္

ခြဲခြာရမဲ့ အေၾကာင္းေပၚလာရင္လည္း
ကံၾကမၼာက အခ်ိန္ေနာက္မွာ
ရွိေနတတ္ၾကတယ္

လမ္းခြဲဖို႕ လမ္းလြဲစကားေတြ
ေျပာေနခ်ိန္မွာ…
ရင္ဘတ္ထဲကလည္း
နာရီလက္တံေတြ ထည့္ထားသလိုပဲ…

အလွအပေတြၾကား…
ဘ၀အိပ္ေမာက်ေတာ့လည္း
မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အသိနိုးတစ္၀က္မွာ
ျပန္ထျပီး အိပ္စက္ဖို႕အတြက္ ေနရာယူခဲ့ၾကတာပါပဲ

လႈိင္းထန္မႈမ်ား ဘ၀တံပိုးလွ်ပ္ေတြၾကား
ထိုင္ေနလို႕လည္း မျဖစ္
ရပ္တန္႕လို႕လည္း မရဆိုေတာ့
လူတိုင္းက ခရီးဆက္ေနၾကတာပါပဲ

ေတာ္တဲ့ လူတိုင္းကလည္း
ေအာင္ျမင္မႈကို မရခဲ့ၾကသလို
ညံသူေတြကလည္း အမွားေတြထဲမွာ
၀ဲရစ္ မေနတတ္ခဲ့ၾကပါဘူး

အလြမ္းကို ဖန္တီးဖို႕
လူတိုင္းလူတိုင္းက သင္ၾကားေနၾကတယ္
အခ်ိန္တိုင္းလည္း ျပန္ေႏြးေနၾကတယ္
လူေပါင္းမ်ားစြာကလည္း အလြမ္းေတြနွင့္
က်င္လည္ေနၾကတာ ေန႕တုိင္းပါပဲ…

ခရမ္းျပာေရာင္ျခည္တန္းေတြကလည္း
တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီေဘးနားမွာ
ကပ္ပါလိုက္ေနၾကတယ္
အလြမ္းေတြကို အေရာင္စိုဖို႕အတြက္ေလး…။    ။

နရီထက္
(၁၇ ၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )