ကြ်န္ေတာ့္သားကေျပာတယ္။
“ေဖေဖ …
ေခြးကေလး ေသသြားၿပီ …” တဲ့။
ခါတိုင္းညေနခင္းနဲ႔ မတူ
ကြ်န္ေတာ့္သားရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွာ
တိမ္ေတြနိမ့္ဆင္းသြားၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္ …
အေမွာင္ထဲ တြားဝင္လာတဲ့ျမစ္ကို
အေတာင္ပံ တပ္ေပးမိတယ္။
ပန္းေတြ လွပေနခဲ့သလား
ေျပာပါ …။
ေလညင္းေတြ ဝင္းပေနခဲ့သလား
ေျပာပါ …။
ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွာ
ငွက္တစ္ေကာင္ စီးဆင္းေနပံု
မျမင္ရ …။
ကမ္းပါးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေႁမြကို …
မျမင္ရ …။
ၾကယ္ေတြနဲ႔အတူ
ပ်ံသန္းေနတဲ့ညသာ
သူ႔အလိုလို
ေႂကြက်လာတယ္။
တစ္ခ်ိန္လံုး
ႏို႔ပိန္တြယ္စို႔ေနတဲ့
စာသင္ေက်ာင္းေလးေဘးမွာ
အဲဒီ … ႏွင္းေတြေပါ့ …။

ေအာင္ေဝး
သရဖူ (၁၉၉၈ ဒီဇင္ဘာ)

/*ေရႊ၀ါျပည္ မွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။*/