မနက္ခင္းတိုင္း ငွက္သီခ်င္းမ်ားနဲ႕အိပ္ရာထ
မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါ စိတ္ကိုသစ္ဖို႕လည္း မေမ့ခဲ့
ေတြ႕ေနက်ေလေတြက ေအာက္သိုးသိုးအနံ႕ရတယ္
ၿပတင္းေပါက္တံခါးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့။

အၿဖစ္အပ်က္ေတြက ၿမန္ဆန္လြန္းလွခ်ည့္
ေၿပာင္းလဲတတ္တဲ့နိယာမေတြက မယံုခ်င္စရာ
အမွန္တရားကို ငယ္ငယ္တုန္းကလို ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲမွာ
ေထာက္ထားစရာေတြ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနခဲ့တာလဲ။

ဒီရင္ဘတ္ၾကီးက မခုန္တတ္တာ အသားက်ေနၿပီလား
ဒီအရြယ္ေရာက္မွ
လူၿပိန္းၾကိဳက္စကားလံုးလွလွေလးေတြလည္း မတီထြင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အေရာင္တင္ဆီသံုးေနက် မဟုတ္ခဲ့ေလေတာ့
တစ္ခါသံုးမိတ္ေဆြေတြ လႊင့္ပစ္လိုက္ရတာ မ်ားၿပီ။

ေရလိုက္ငါးလိုက္ၿပက္လံုးေတြက လူၾကိဳက္မ်ားတယ္
ရယ္ကာ၊ ေမာကာ ေခ်ာက္တြန္းနည္းက ေစ်းကြက္ဝင္တယ္
ေတြးေခၚနည္းအသစ္ကို ေဘာလံုးပြဲေလာက္ စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ဘူး
ရည္စားဦးနဲ႕ကြဲတာေလာက္ကို စာဖြဲ႕မေနပါနဲ႕ေတာ့။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ထပ္တလဲလဲ ၿပန္ဆိုေနၾကတဲ့ ေခတ္
ပါးစပ္က အနံ႕ထြက္တာခ်င္းမတူလို႕ ေတာ္ေသးရဲ႕
အသက္ရွဳသံၾကားရံုနဲ႕ စိတ္ေတြကို သိတယ္
ဟိတ္ … အဲဒီ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ လာမၾကည္႕နဲ႕။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ခဲ့တယ္
အသိဉာဏ္ဆိုတာ စက္ဘီးေလၿဖည့္သလို ၿဖည့္လို႕ မရဘူး
ရင္ထဲမွာရွိတာ ေၿပာေၾကးဆိုရင္
ကမၻာမဆန္တဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္။

ၿမင့္ဦးဦးၿမင့္
————————
ၿမင့္ဦးဦးၿမင့္ရဲ႕ ပင္လယ္ကိုလေရာင္နဲ႕မွ်ားရတယ္ ကဗ်ာစာအုပ္မွ ကဗ်ာၿဖစ္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ ၿမင့္ဦးဦးၿမင့္ရဲ႕  ကဗ်ာေတြ မရွိသေလာက္ကိုရွားပါတယ္။ ဒီကဗ်ာအား ၾကိဳက္လြန္းတဲ့အတြက္ ရိုက္ၿပီး တင္ေပးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။