အိပ္လို႔မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး၊ ထျပီးထိုင္ေန
ေမြ႔ရာေတြလည္း၊ေႀကမြတြန္႔လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္၊သတိျပယ္လြင္႔
ခုိတြယ္စရာ အတည္မရ။
အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြႀကား၊ႀကယ္ေလးငါးပြင္႔
စံကားပင္အို၊ကန္ေရစိုစြတ္
ဟုိမွာ လွုပ္လွုပ္၊ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန၊ျမက္ခ်ံဳေတြထဲ
တေစၧ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
ခုတင္ေျခရင္း
ေျပးနင္းရွပ္ရွပ္၊မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္း၀ကုိလာ၊၀ရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္၊တေစၱေျခာက္လွန္႔
ေႀကာက္ေႀကာက္ႏွင္႔ႀကည္႔၊မ်က္ႏွာလွည္႔စမ္း
တည္႔တည္႔လွမ္းျမင္၊ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တစ္ဆင္တည္းပဲ သူနဲ႔ ငါ။
ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါေရနစ္ျမဳပ္၊ခ်မ္းျပီးကုပ္ေန
ကုကိၠဳကိုင္းႀကား၊ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ႔ေမွာက္၊ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။
ေမာပန္းလ်နွင္႔
တစ္ေယာက္ေသာငါ၊ငါမ်ားစြာမွ
ထလာ လြင္႔ပါး၊ငိုသံပါႏွင္႔
ဘာမွမႀကား၊ေမာင္႔အနားမွာ
“ထသြားစို႔ဆို၊ေမ႔ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား” ၊ တေစၧ ျဖားေယာင္း
မွုန္မႊားစိတ္၀ယ္ အရိပ္ထင္။

ႀကည္ေအး