အိပ္လို ့မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ ့ရာေတြလဲ ေၾကမြတြန္ ့လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ အတည္မရ။

အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြၾကာ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္
စကားပင္အို ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန ျမက္ခ်ံဳေတြထဲ
တေစၧငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

ခုတင္ေျခရင္း
ေျပးနင္းရွပ္ရွပ္ မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္းဝကိုလာ ဝရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္ တေစေျခာက္လွန္ ့
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္ထဲပဲသူနဲ ့ငါ။

ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါေရနစ္ျမဳပ္ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ ့ေမွာက္ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။

ေမာပန္းလ်ႏွင့္
တစ္ေယာက္ေသာငါ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား ေမာင့္အနားမွာ
ထသြားစို ့ဆို ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား တေစျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္ဝယ္အရိပ္ထင္။