လူတို႔ရြာနဲ႔ လြန္စြာကြာေဝး
သဲသာေသာင္ ျဖဴလဲ့ေဖြးလို႔
ျမစိန္ေရႊေငြေရာင္ ဂယက္ေျပးတဲ့
ပင္လယ္လွ်ိဳ ေခ်ာင္ဝိုက္ေကြးနဲ႔
ေတာင္ကြ်န္းသာ ျပာရီေအးခဲ့
ေတာအုပ္ၿမိဳင္လဲ သစ္ရည္ေကြ်းေတာ့
ေနမဝင့္တဝင္ မနားခ်င္ေသးလို႔
ေျပးလႊား ခုန္ေပါက္
လက္ေက်ာက္ ေျခကန္
ခြာေပါက္ဟန္ ျမည္ဆူညံလို႔
ရယ္ေမာ ျမင္းဟီသံတို႔
လည္ဆံ ၿမိတ္ႏြယ္
ၿမီးတန္သြယ္ လြင့္ႀကဲၿပီး
ပ်ံဝဲၾကဟန္ ေလကိုဆန္မွ
နတ္တို႔ဖန္သည္ ေတာင္ပံ႐ိုက္ျပန္ၾက
တိမ္တိုက္စြန္းမွ
လဝန္းထြက္ျပဴ
ၾကယ္ျပဴဖန္မွန္
ေရာင္ျပန္ဟပ္ဆဲ
စံုဆန္ျဖတ္ကူး ဖိုမျမဴးလို႔
ေဝဟင္ေရျပင္ ေျမလြင္ျပင္မွာ လူးလြန္႔လို႔
ထူးျခား စြန္႔စား ဆန္းၾကယ္
ကိုယ္အေမြး ျဖဴေဖြး ဖိတ္ဖိတ္ခ်ယ္သည္
ထည္ဝါဘိျခင္း ေငြအဆင္းရွင့္
သင္းအုပ္ဖြဲ႔ျပန္ နတ္ျမင္းပ်ံတို႔
လည္တန္ရွည္ႏြဲ႔မွီ
ႏႈတ္ခမ္း-ေတြ႔နမ္း ပလီၾက
ဝါကြ်တ္ၿပီ ႀကံဳႀကိဳက္
ႏွစ္ၿခိဳက္ခံုမင္
မိတ္လိုက္မည္ ျပင္ၾက
ေတာအဝင္-သဘင္ စခဲ့ၿပီ။

နတ္၏သမီး
အထီးတည္းႏိုင္ေသာ
တစ္ခုေသာ နတ္ျမင္းပ်ံမူကား
သူတကာ အမ်ားနဲ႔မတူ
ကိုယ္လံုးဆြတ္ဆြတ္ျဖဴပါလ်က္
ထူထဲရွည္လ်ား လည္ဆံဖြားႏွင့္
ၿမီးဖ်ားသြယ္ႏြယ္
တစ္ခဲနက္ မည္းျပက္ေမွာင္ေရာင္ ယွက္ၿပီး
ဘယ္ညာ အေတာင္ပံကားမွာ
ဖဲကတၱီ မဲျခည္သားျပန္ခဲ့
တိမ္ယံအၾကား သူပ်ံလႊားလွ်င္
ျဖဴနက္တစ္ဝက္ အဆင္ထင္ရွား
ရွားပါးျခားနား
အႏၲရယ္ တကယ္မ်ားသူေပပဲ
ခ်စ္သနား စိုးရိမ္လြန္
တစ္အုပ္ဖြဲ႔လံုး ပူပန္ၾက
လာလတၱံေသာ ေဘးရန္မွ
ဖံုးဝွက္ ကာကြယ္မွန္ေသာ္လဲ
တစ္ခါတစ္ရံ မာန္မာန
သူ႔အလွ သူယံုၾကည္ၿပီး
ဟိုသည္ ေက်ာ္ခုန္ ႂကြားဝင့္
တစ္ကိုယ္တည္း လႊင့္တတ္သည္။

တစ္ခုေသာ နတ္ျမင္းပ်ိဳမူ
ရင္လိႈက္ဖို ငိုခ်င္မဆံုးခဲ့
ေမာင့္ႏွလံုး ပူအံုးနာက်င္
တသက္သက္ မက္ေမာခံုမင္ခဲ့
အၾကင္ျမင္းငယ္ နတ္မိမယ္ကို
ေမာင္ ဘယ္လို ဟန္ေပး
မလြန္ခင္ ယူငင္ေထြးရပါ့
ဘယ္ေဆးဝါး ေကြ်းခြံလို႔
လြတ္အံ့ေသာ ေနရာ
ဘယ္ေတာင္ပံ အုပ္ျဖန္႔ကာၿပီး
ေခၚရပါမလဲ-
ဘယ္ ကံၾကမၼာ ခိုမွီးလို႔
ႏွီးေႏွာ ခ်စ္ကြ်မ္း ေအာင္ျမင္
ေမာင့္ရင္ခြင္ ျပန္ခိုဝင္ေအာင္
ဘယ္လို ေခၚငင္ရပါ့-
အစဥ္သည္မွာ ၿမဲေန
မ်ိဳးတူ၊ ေသြးတူ အေဆြတို႔ႏွင့္
ေသသည္အထိ သက္ဆံုးတိုင္
ေမာင္ ဘယ္လို ပိုင္ဆိုင္ရပါ့-
ေတာၿမိဳင္၏ သီခ်င္း
ေနမင္း၏ ေသြးနီ
ပူေႏြးသည့္ ေရလိႈင္း
ေတာင္ဝိုင္းရံေသာ
စိုထိုင္း သြန္အန္ ေရေပါက္ႏွင့္
ပန္းဝတ္ဆံ ပ်ံေႂကြေရာက္ခဲ့
ေတာင္ေျမာက္ ဟင္းလင္းျပန္႔
ရွင္းသန္႔သန္႔ ေသာင္ျပင္ျဖဴမွာ
ႏွစ္ကိုယ္တူ ေျပးစိုင္းခဲ့ေသာ
ရက္မ်ားစြာ မၾကာေမာေသးပါလ်က္
ႏွမေရြ႕ေလ်ာ့ ေမ့ေမာရက္ၿပီ
မဆည္တန္႔ ႏိုင္ေရး။

ဆံုး႐ံႈးခဲ့ၿပီထင္
နာၾကည္း သည္ ဘဝင္ႏွင့္
ျမင္လိုက္သည္ ေနရီပြင့္မွာ
ၿမီးဆံ လည္ဆံ တလြင့္လြင့္
တစ္ဝက္ မည္းျဖဴ ေတာင္ပံဖြင့္လို႔
တိမ္ အဆင့္ဆင့္ ေက်ာ္လႊား
မဆင္ျခင္ မစဥ္းစား
နတ္ျမင္းမိငယ္ နယ္ကြ်ံမွားရွာဆဲ
ကစားေႁခြရံနဲ႔
ရွင္ဘုရင္ ေတာလည္ အျပန္မွာ
စံုမက္ လိုခ်င္ လြန္သတဲ့
စစ္သား အင္အားသြန္လို႔
မရအရ ဖမ္းယူျပန္ေတာ့
ေသနတ္ က်ည္ဆန္ မွန္ၿပီး
ေတာင္ပံ က်ိဳးပဲ့
ႏွမ ေျမသက္ခဲ့ၿပီ
ပဲ့တင္ မုန္တိုင္းလဲ
အုပ္ဆိုင္း လွ်ပ္ျပက္ထန္ခဲ့
အားလံုး နတ္ျမင္းပ်ံတို႔
ေဘးရန္မွ လြတ္ရာ
ခြာျပင္းအေသာ့ စိုင္းၾကေတာ့လွ်င္
တစ္ေၾကာ့လည္ျပန္ ေၾကာက္ရြံမွန္ပါလဲ
က်န္ရစ္ခဲ့ နတ္ျမင္းပ်ိဳ
ေက်ာက္ေဆာင္ေရစြန္းမွာ ခိုၿပီး
ငိုယိုတစ္ဝက္ မေျပးရက္ရွာဘု
လိႈင္းပ်က္စီးေဖာ့ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့လွ်င္
ေတာင္ပံေလွ်ာ့ ႐ုပ္သိမ္း
ႏွမ စိမ္းကား
ခ်ဳပ္ထိန္း ဖမ္းဆီးသူကို
လက္ကမ္းယူ ႀကိဳသတဲ့
ဝင္ခို ၾကည္ျဖဴရက္ပါေပ့
ေက်ာက္မ်က္ ရတနာစီလဲ
ေရႊႀကိဳးကို လည္မွာ ခ်ည္လိမ့္မယ္
ပတ္လည္ကာရံ ဆီးတား
နန္းေတာ္၏ အမွတ္အသား
ၿခံစည္း႐ိုး ျမင့္မားသည္ကို
ႏွမ ရံခါ ေရာက္မွားလွ်င္
ေသနတ္ဒဏ္ရာရဲ႕ စကား
မခုန္ပ်ံ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေတာ့
တအား ငယ္ခ်င္ရွာလိမ့္မယ္
မကယ္သာ မခံခ်ိ
မလွန္သာ တြယ္တာမိသူမွာ
ဝဲၾကမ္း ေလထန္ ဖိျပန္ငဲ့
လိႈင္းထိသည့္ ေမာင့္ေတာင္ပံ
မပ်ံႏိုင္ ေရဒဏ္သင့္ခဲ့ၿပီ
ပင့္သက္ ႐ွဴမဝ
ေျခကုန္ လက္ပန္း က်ခဲ့ၿပီ
အလဟႆအခ်စ္
အိမ္ျပန္မလွ ျဖစ္ခဲ့ၿပီမို႔
ဘဝ အေျခမမွန္ ကာရန္ မသစ္ခ်င္ဘု
ႏွမသာ ေရႊေျမမွာ စံကာ က်န္ရစ္ေတာ့
နတ္ျမင္းပ်ံ ေရငန္ညစ္မွာ
နစ္ခဲ့ၿပီေလး။

ၾကည္ေအး
(ဖူးငံုပြင့္သစ္ ၁၉၉၇ မွ)

ေရႊ၀ါျပည္