အလြမ္းေတြလား အနမ္းေတြလား
ဒီတစ္ေခါက္ငါ အိမ္ကိုျပန္ေတာ့လမ္းေတြက ၾကမ္းလိုက္တာ
အဲဒီလိုဘ၀ ခရီးလမ္းမွာ ဘယ္လိုလူကခ်စ္သူကို တမ္းတေနမွာလဲ
လြမ္းရပါတယ္ကြာ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြလဲ ငါမဖတ္ေတာ့ဘူး
တစ္ခါတရံမွာ သန္းေခါင္ယံ ၾကယ္ေတြေတာင္
ငါ့ရဲ႕ ဂ်စ္ပစီညေလးကို အားက်ေနတတ္တယ္
လမိုက္ညေတြဟာ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ လွခဲ့တယ္
အေမွာင္ေတြအလယ္က ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကိုရွာေတြ႕ေတာ့
ေန႔ဘက္ေတြဆိုငါ အိပ္စက္လ်က္
အဆိပ္တက္ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားကို ဘယ္လိုအရက္နဲ႔ပက္ရမလဲ
အက်ပ္အတည္းဆိုတဲ့ အေျခေနတစ္ခုမွာ ခ်စ္သူကို
လွမ္းေခၚလို႔မရ
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
ငါ နဲ႔ ငါေတြ ခ်ည္းပဲ ျပည့္နက္ေနတာ။