ဆိပ္ကမ္း ၂၅

ည!

မတူညီေတာ့တဲ့

အလြမ္းျပန္႔က်ဲည။

လ ရွိ မရွိလည္း မသိ

ၾကယ္ ရွိ မရွိလည္း ငါ မသိ

ညဟာ ညအျဖစ္ေတာ့ အစစ္အမွန္

အေတြးကသာ အစစ္အမွန္မွန္း

ငါ ကိုယ္တိုင္ မေသခ်ာတာပါ…။

ည!

၀န္းက်င္ဟာ လင္းလင္းက်င္းက်င္းနဲ႕

အရိပ္ေတြလည္း မေစာင္းလည္း

ပတ္၀န္းက်င္က အေရာင္ေတြေျပာင္းခဲ့သလို

ခင္းက်င္းလိုက္တဲ့ အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕

အလိုက္အထုိက္ ေနရာေတြေျပာင္းတယ္။

ည!

မိုင္တိုင္ ၂၄ ညေတြမွာ

စိတ္ကူးျခင္း

တမ္းတျခင္း

ေမွ်ာ္ေတြးျခင္း

ေရးဖြဲ႕သီကံုးျခင္း

ဆႏၵေဘာင္အတြင္း ကိုယ့္အျမီးကိုစြပ္

လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ ၾကြက္တစ္ေကာင္လို

ဘ၀ကို ေငြ႔ရည္ဖြဲ႕တယ္….။

ည!

ဆိပ္ကမ္း ၂၄.၅ ညေတြမွာ

စီးေမွ်ာေနတဲ့ ေလွလည္း

ေတာေရာက္ ေတာင္ေရာက္

ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ခရီးလည္း

ေတာေမွာက္ ေတာင္ေမွာက္

ျပန္သြားလုိ႔မရတဲ့ ဆိပ္ကမ္းအစဆီက

ထပ္တူမက်ႏိုင္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္

ျဖဳတ္သိမ္းလိုက္ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြရယ္

ေမ့ထားခဲ့တယ္…။

ည!

မိုင္တုိင္ ၂၅ ညေတြမွာ

ဘ၀ဟာ ေန႔မွာဆို

ယႏၲရားဆန္ဆန္ဇာတ္ကြက္တစ္ခ်ိဳ႕ ဖန္တီးၿပီး

ညေရာက္တဲ့အခါ

စိတ္ကူးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ေလထုထဲကေန ထိုးထြက္တယ္။

ဒီည!

မိုးၾကိဳေတး တစ္ပုဒ္ကိုဆိုခ်င္တဲ့

ဖားတစ္ေကာင္လိုပဲ

ကိုယ္ ျဖတ္သန္းမယ့္

မိုင္တိုင္တစ္ခုကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္

ဘာမွေတာ့ မျမင္မိဖူး

ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အိပ္မက္ကေတာ့

ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုဆီ စီးေမွ်ာဆဲပဲ……။

(စကားခ်ပ္။….။ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ စိုက္ျဖစ္တဲ့ မိုင္တိုင္တစ္ခု )