ကုန္တင္ကုန္ခ်ဘ၀ထမ္းသမားေတြ ေခၽြးတရႊဲရႊဲ ရယ္ေမာၾက
ေရေပ်ာ္ငွက္ေတြ သူတို႔ဘ၀သူတို႔ လူးလားတုန္႔ေခါက္ေမာင္းႏွင္ေနခ်ိန္
ထမင္းအိုးေလး အခ်ိန္မွန္ ပြက္ပြက္ဆူႏိုင္ဖို႔ သူမ်ား၀တ္မယ့္အကၤ်ီ
ကိုယ့္လက္နဲ႔ေလွ်ာ္ဖြပ္ေနရတဲ့ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံဟာ
တသုန္သုန္တိုက္ခတ္ေနတာ ရွိတယ္
ေသာင္ျပင္မွာ သဲအိမ္ေဆာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြ ရွိတယ္
လူႀကီးေတြ စိုးရိမ္တႀကီးတားျမစ္ေနတဲ့ၾကားက
“ ငါကြ…”ဆိုတဲ့ႀကံဳး၀ါးသံ
ျမစ္ထဲ ဒိုင္ဗင္ထိုးဆင္းသြားတာေတြ ရွိတယ္
သြားတဲ့လူေတြက သြားၿပီး လာတဲ့လူေတြက လာၾကတယ္
ငါတို႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ဟိုးအေ၀းတစ္ဖက္ကမ္းရႈေမွ်ာ္ခင္းထဲ
ငါတို႔ရဲ႕ဆိပ္ကမ္းဟာ သမၼာအာဇီ၀က်က် လွပေနရင္ ၿပီးတာပဲ
ဒီမွာေတာ့ စိတ္ကိုအစိုးမရတဲ့လူတစ္ေယာက္
တစ္စံုတစ္ခုကို ျမစ္ႀကီးထဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေငးေမာရင္း
ျမစ္တစ္စင္းလံုး ဒီကဗ်ာထဲ စီး၀င္လာပံု

                                                                         ကိုသွ်ား