အခ်စ္ဆိုတာကို…..မယံုရဲဘူး…လို႕ၿဖစ္သြားေအာင္..
ငါ……..ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့မိသလဲ

ငါဆိုတာ….မင္းရဲ႕ Daily life ထဲမွာမဟုတ္ရင္ေတာင္…
သမိုင္းထဲက……….character တခုေလာက္ေတာ့…
အက်ံဳး၀င္လိမ့္ဦးမယ္လို႕….ထင္ထားတာ……..။

ငါထင္ထားတာေတြက…အၿမဲလြဲေနလိမ့္မယ္လို႕..
ငါ…ဘယ္ထင္ထားမွာလဲ

ထင္ထားတာေတြ..မၿဖစ္လာေပမယ့္…
မထင္ထားတာေတြ…ဆက္တိုက္ၿဖစ္ေနတယ္…။

ထင္မထားတာေတြကို…..ထင္လိုက္ၿပန္ေတာ့…
မထင္ပဲထားလိုက္တာေတြက………ၿဖစ္လာၿပန္တယ္…။

ဦးေႏွာက္ဟာ….ဘယ္ေတာ့မွ….ဗလာၿဖစ္မေနဘူး…ဆိုတဲ့စကားရွိတယ္.
ဦးေႏွာက္ဟာ..အေၾကာင္းအရာတခုမဟုတ္…တခုကို…
အၿမဲ….ေတြးေတာေနေလ့ရွိတယ္…။

ဒါေပမယ့္…..ဦးေႏွာက္က…ေတြးေနတဲ့အရာကို…
စိတ္က….မဖတ္ႏိုင္ပဲ………..အရႈပ္လိုက္အေထြးလိုက္…
အၿပံဳအခဲလိုက္ရွိေနတဲ့……..အေတြးစုၾကီးထဲက…
ဘာကို…ေရြးေတြးလို႕….ေတြးရမွန္းမသိပဲ…………..။

အဲ့ဒီ့အေထြးၾကီးတခုလံုးသယ္ပိုးၿပီး…….
မႈန္ေတေတနဲ႕………..နံနက္ခင္းကို…..ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္…။

နံနက္ခင္းက…ဘယ္လိုၾကီးၿဖစ္ေနလဲလို႕…ေတြးလို႕မရဘူး…။

ဘာကိုမွစဥ္းစားမေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး…။
တခုခုကို..စဥ္းစားဖို႕…တိုး၀င္ရင္း…တိုး၀င္ရင္း…….

အေမွာင္က….ငါအပါအ၀င္…တေလာကလံုးကို….ခ်ည္ေႏွာင္ထုပ္ပိုးၿပီး…
မနက္ၿဖန္အတြက္ဆိုက္မယ့္…ရထားဘူတာ၀မွာ…ခ်ိတ္ထားတယ္ထင္ပါရဲ႕………။

အသံဗလံေတြဆူညံေနေပမယ့္…ဘာကိုမွသဲသဲကြဲကဲြ…ေ၀ခြဲလို႕မရပဲ…
ၿပကၡဒိန္က…နံပါတ္ေနာက္တစ္ခုက….ထပ္ၿပီး..အဓိပၸါယ္မယ့္သြားၿပန္ၿပီေလ…။

ငါထပ္လွမ္းမယ့္ေၿခလွမ္းက….မင္းဆီကိုလား??
မင္းနဲ႕ေ၀းရာကိုလားဆိုတာ….ငါကိုယ္တိုင္..မသိေတာ့ေပမယ့္…….

ငါ….ဆက္လွမ္းေနရဦးမွာေလ……….။
ဒါက……ငါ့တာ၀န္ေပါ့…။