သမုိင္း အစဥ္အလာေတြနဲ႔
ႏိႈင္းယွဥ္ကာ စာတင္ခဲ့ၾကတယ္
ေဟာဒီ့ ျမန္မာ့ေျမ ။

သူ႕ကၽြန္ဘ၀ ေရာက္ေတာ့
ထၾကြကာ ပုန္ကန္
ေၾကြးေၾကာ္သံက သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ဗမာ။

လြတ္လပ္ၿပီ မမွတ္ၾကေလနဲ႔
သူ႕ကၽြန္ထက္ဆိုးတာက
အခ်င္းခ်င္း ကၽြန္ၿပဳေနၾကတာ
ေခါင္းေတာင္ မေဖာ္ႏိုင္ဘူး။

ေျမေပၚမွာ စိုက္ေတာ့
ေရႊ၀ါေရာင္စပါး
ေျမေအာက္က ႏိႈက္တူးထုတ္ရင္
ရတနာ ေရႊ ေငြ။

အဖိုးတန္ သယံဇာတေတြနဲ႔
အမ်ိဳးမွန္ ျမန္မာမ်ိဳးေတြ
ေျမၾကီးကို အမွီၿပဳၿပီး
ေမာ္ကာ ၾကြားၾကတယ္ ။
တို႔ျပည္ၾကီး မဆင္းရဲဘူး
ေျမေပၚေျမေအာက္
သယံဇာတေတြနဲ႔ေပါ့။

ၾကြားခ်င္တိုင္း ၾကြားေနတဲ့
ျမန္မာေတြ
သူတုိ႔ ကိုယ္တိုင္မွာတာ့ျဖင့္
မနက္စာ မနက္ ၊ ညစာ ည
ရွာရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာလုိ႔ ။

ေပါလြန္းတဲ့ သယံဇာတေတြကို
အစဥ္အဆက္ ႏိႈက္ထုတ္သြားလုိက္ၾကတာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ၿပည္သူေတြ ခံစားရလုိ႔လား
စံစားခြင့္ေရာရၾကလုိ႔လား ။

အခုၾကည့္ၾကဦး
စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္ေနတဲ့ေျမကို
ရန္ရွာလာၾကၿပီ။

တုိင္းျပည္ၾကီး တုိးတက္ဖို႔လည္း ဆိုရဲ႕
ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔လို႔လည္း ဆိုၾကေလရဲ႕
ျပည္သူေတြ အငတ္ခံၿပီး
လူတစ္စုၾကြယ္၀ရံုနဲ႔
တိုးတက္ၿပီဆိုၾကမွာလား ။

ေျပာလုိက္ပါရေစ . . .
ေရႊသီးတဲ့ ေျမၾကီးေပၚက
ေရႊျမန္မာ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔
ရွာခ်င္တဲ့ ရန္ကို ရွာပါေစ
ေဟာဒီ ေျမၾကီးေပၚက
ေမာင္းထုတ္တဲ့ ရန္ကိုေတာ့
အေၾကာက္တရားကို ေဖ်ာက္
ေျမၾကီး ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကေပေတာ့ ။ ။

ေနာင္ေတာ္ေလး (ဘုိကေလး)