မမွတ္မိေတာ့တဲ့  ေန႕တစ္ေန႕  မွာ  အခ်ိန္တစ္ခုဟာ ငါတုိ႕   ၾကားထဲ  ရပ္တန္႕   ခဲ့တယ္။

ဘာလုပ္ေနလဲလုိ႕   ငါစေမးခဲ့ခ်ိန္ကစ ျပီး  ငါဟာငါမဟုက္ခဲ့ေတာ့ဘူး..။

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပ်ံသန္းဖုိ႕  ရာ  ငွက္တစ္ေကာင္အတြက္  လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။

ငါ့မသိမႈဟာ  ဆက္ရက္နဲ႕   ခ်ိဳး  ပဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္….( ငွက္မွန္းေတာ့သိတာေပါ့ေလ)

ပထမဆုံး  ပ်ံသန္းျခင္း …ပထမဆုံး လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း…..မွာ

မက သင့္တဲ့  ျပဇာတ္ဟာ  တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ ပါမွန္း 

စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္  မူးတတ္လာမွသိတယ္…..နင္သိႏုိင္ပါတယ္..။

ငါ…ဆုိတာ  မူးမွ  ရည္းစားစကားေျပာရဲ တဲ့ေကာင္မွန္း

ကြာျခားခ်က္  ဆုိတာ  နင္နဲ႕  ငါ့  အတြက္သီးသန္႕   အကၡရာ မွန္း

ကုန္လြန္ခဲ့ခ်ိန္ေတြမွာေပါ့……တကယ္ ငါမရိပ္မိႏုိင္ခဲ့ဘူး..။

ဟားတုိက္ရယ္ေမာခဲ့ပါ…အခုခ်ိန္ ငါျပန္ေတြးရင္ေတာင္  မ်က္ရည္၀ဲမိတယ္

ကမၻာေက်ာ္ ဟာသ  ေတြေပါ့… 

ျဖစ္ႏုိင္ရင္  နားလည္ခ်င္မိတယ္….အသည္းကြဲကုထုံးကုိ

အလြမ္းကုိ  မုန္းေစႏုိင္တဲ့   ဓာတ္စာ နာက်ဥ္တတ္ျခင္းကုိ….

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပါပဲ…မ်က္စိေရွ႕က ပ်ံသန္းသြားေတာ့

ခဏတာ  ပ်ံသန္းျခင္းပါလုိ႕  ေတြးရေအာင္  ငါကေလးဆန္ခဲ့ပါတယ္။

ခဏတာ  နားခုိသြားတဲ့  အခ်ိန္ေလးေတြကုိ ေရတြက္ရင္း……

ငါ့အိမ္မက္ေတြမွာ  နင္နားလည္ဖုိ႕   အဓိပၸာယ္မထြက္မွန္း

နာက်င္စြာနဲ႕    သင္ယူေနခဲ့တာ  အခ်စ္လုိ႕ေခၚတဲ့  ဘာသာရပ္ကုိ

ေအာင္ဖုိ႕    မျဖစ္ႏုိင္မွနး္  သိသိရက္နဲ႕   ။