သစ္ရြက္ေၾကြႏွင့္ေျခသံလံု
အသည္းကို ေစာင္ၿခံဳၾကည့္သည္
ျမင္ကြင္းက မႈန္ရီမွဳိင္း
ကၽြန္ေတာ့္အသည္းလည္း
ထင္ရာစုိင္းေခ်ၿပီ
ေရာ္ရြက္ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕
ေျမေပၚသို႔ သက္ဆင္း
ကၽြန္ေတာ္ေကာက္ယူ
နမ္းၾကည့္သည္ ……..
လြမ္းရနံ မကုန္ေသး
အခ်စ္ကို တစ္ဖက္မွာထား
တံခါးေခါက္ၾကည့္ေတာ့
ဥေပကၡာတို႔ ထြက္လာကာ
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးစုိက္ၾကည့္ေနၾကေလရဲ႕…
အိပ္မက္မဟုတ္သို႔ေသာ္
ဆြဲဆိတ္လည္းမနာေတာ့
ေ၀ဒနာျခင္းထဲက
အသည္းႏွလံုးဆတ္ဆတ္ကယ္တုန္လို႔
သူမကို လြမ္းမိသည့္
ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္
အရည္ေဖ်ာ္ေသာက္ပစ္ရင္ေကာင္းမယ္
ေ၀ဒနာနဲ႔ဒဏ္ရာ
ယွဥ္တြဲၾကည့္သည္
ကုရာနတၳိတဲ့
ေသခ်ာတာတစ္ခုက
သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေသသည့္တုိင္ေအာင္ခ်စ္ေနအံုးမည္ဆိုတာပဲ။