ဘ၀အေကြ ့ကို
ခ်ိဳးလိုက္လို ့
ငါ့ျမင္ကြင္းကေန
နင့္ပုံရိပ္ေလးေပ်ာက္သြားေပမဲ့
ငါ့ႏွလုံးသားကို ခိုးလို ့
နင္ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ အရပ္ကို
ငါလည္းတစ္ေန ့လိုက္ခဲ့မယ္ … ။

ရုတ္တရတ္မို ့
နင္စိတ္ထဲကႏွဳတ္ဆက္လိုက္တာ
ငါမၾကားေပးမဲ့
ငါ့နားေတြထဲ
ငါ့အေသြးအသားေတြထဲ
ငါယုံၾကည္ေနတယ္
နင္ႏွဳတ္ဆက္သြားမွာပါ … ။

ရွဳတ္ယွက္ခက္သြားတဲ့
ငါ့ဘ၀ထဲ
မ်က္ရည္နည္းနည္းေတာ့၀ဲမိတယ္
ဘယ္သူအတြက္နဲ ့မွငါမငိုဖူးဘူးဘဲ
နင္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့၀ဲရုံတင္မက
ငါ့မ်က္၀န္းအိမ္ကြဲ … ကြဲပါေစ … ။

နင္မရွိေတာ့တဲ့မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
ေနကေတာ့ထြက္ေနမွာပဲ
ငါတစ္ေယာက္ပဲ
ေမွာင္မိုက္ေနတာ … ။

နင္ကိုင္ခဲ့တဲ့
ပန္းကန္ျပားေလးနဲ့ပန္းကန္လုံးေလးဟာ
အခုေတာ့
ငါနဲ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ
အတုံးအရုံး
မၾကည္မသာနဲ ့
ငါ့ကို  ျပံဳး … ျပံဳးေတာင္မျပႏိုင္ေတာ့ဘူး … ။

ပန္းျခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းေတြကလည္း
ရက္စက္လိုက္ၾကတာ
ေသြးေရာင္ေတြလႊမ္းလို ့
ငါ့အလြမ္းေတြကို
စူးရွေစ … ။

ငါျပံဳးျပံဳးေလးနဲ ့ရခဲ့တဲ့
ညေနခင္း ေန၀င္ ဆည္းဆာ
တိမ္လႊာပါးပါးေလးက
နင္ဂါ၀န္ကားကားေလးနဲ ့
ငါ့ကိုထြက္ၾကိဳေနသလိုပဲ … ။

နင္မရွိေတာ့တဲ့ ည
ငါဘယ္လိုမွ ေရးဖြဲ ့လို ့မရဘူး
ဘယ္လိုမွလည္းမလွပဘူး
မီးေရာင္ေတြနဲ ့လွပေနတဲ့ ျမိဳ ့ျပကေတာင္
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
လေရာင္ကိုမွီခိုေနတယ္
ငါေရာ … လွပတဲ့ဘ၀ေလးကေန
မီးပ်က္တဲ့ညေလးလို
တိတ္ဆိတ္
ေမွာင္မိုက္
ျငိမ္သက္
အေနခက္တဲ့
အနာဂတ္မွာ
တစ္ေန ့ေတာ့ နင့္ေနာက္ငါလိုက္ခဲ့မယ္ … ။