လြင့္

လမ္းဆံုးမွာ ..
ငါ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ
ဟိုးတစ္ဖက္မွာ
၀ိုးတ၀ါး နင့္ပံုရိပ္ေတြ ..
ေကာင္းကင္တစ္ျပင္လံုး
အမုန္းေတြႏွင့္
အုံ႔မႈိင္းေနေတာ့တာပဲ…
ရာသီေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔မရေတာ့တဲ့
စက္၀န္းေတြႏွင့္
ငါကိုယ္တိုင္
ယစ္မူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သမွ်ေတြက
နင့္ရဲ႕
ဟန္ျပသက္သက္
အခ်စ္အတြက္မွန္း
သိလိုက္ရတဲ့ .. အခ်ိန္ေတြက
သိပ္ေနာက္က်ေနၿပီပဲ
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္
ေ၀၀ါးေစခဲ့တဲ့ … ကေ၀
နင္ သိပ္ေတာ္လြန္းခဲ့တယ္
ေက်နပ္ေတာ့
ငါ အခု
ရွင္လ်က္ႏွင့္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီေလ ..။