ေကာင္းကင္ကို ငံု႕ၾကည့္ေတာ့

တိမ္တိုက္ေတြ

စမ္းတ၀ါး၀ါး လမ္းေလွ်ာက္ေနၾက

ျပတင္းေပါက္က ၀င္ခြင့္ရနိုးနဲ႕…

ေနေရာင္ျခည္က မ်က္ႏွာမ်ားတတ္လား

က်ေနာ္ေနတဲ့ရပ္ကြက္မွာ

မြန္းတည့္ခ်ိန္မွ သူေရာက္ေရာက္လာတယ္…။

အေလ့က်သစၥာပန္းနီေလး

လူသြားလမ္းနံေဘးမွာ မ်က္နွာငယ္လိုက္တာ

မုန္ညင္းရိုင္းတစ္ပင္ေလာက္မွ

သူ႔ဘ၀ကို တန္ဖိုးထားသူမရွိ

အရာရာတိုင္းဟာ ကံစီမံရာ…။

မေရရာတဲ့မနက္ျဖန္တိုင္း

ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘာသာျပန္မရတဲ့

ကဗ်ာတိုကဗ်ာစေတြ

ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္…။

အစီအစဥ္တက် လြဲမွားေနတဲ့

ေဟာဒီ…ဘ၀ဆိုတာႀကီးသာ

ေခါင္တစ္အိုးလိုခ်ိဳျပင္းရွေနရင္ေတာ့

ေတာင္ေပၚက ကဗ်ာဆရာ

တိမ္ေတြခင္းထားတဲ့လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ

ေဘာကန္ဖိနပ္စုတ္နဲ႕

 ငိုက္စိုက္စိုက္ေလွ်ာက္ေနတာလဲ

ရသစာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေလမလား…။    ။

**ေခတၱနားခိုရာ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကေလးသို႕….