သက္တန္႔ေပၚက ကၾကဳိးမ်ား

က်န္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြက
ႏွလုံးသားသမုိင္းဝင္လုိ႔ တမ္းတရက္စြဲေတြနဲ႔
ဖြားဘက္ေတာ္ အလြမ္းေတြက
ငါ့… အတြက္ေတာ့
ညတာရွည္ခဲ့တာ ၾကာေညာင္းခဲ့ျပီေပါ့….။

ေန႔ညေတြ တသြင္သြင္စီးေနတဲ့
ကာလအပုိင္းျခားေတြထဲ လြင့္ေျမာရင္း..
ငါ…. မၾကံစည္မိတဲ့ ပုစၦာက
ေဝဒနာ အေျဖထြက္ခဲ့ျပီေလ…။

ကာလနဂါးလုိ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့
ငါ့ အသက္ရႈ စက္ယႏၱရားဟာ
အမွတ္တမဲ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ျဖစ္လုိ႔
ထိရွမႈ တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ျပန္ျပီေပါ့…။

အေဝးျမင္ႏုိင္တဲ့ ငါ့ရဲ႕ တယ္လီစကုတ္ တစ္စုံဟာ
အဝန္းအဝုိင္း မ်က္ေတာင္ တဖက္မွာ
အၾကည္းတန္ ဆုိးဝါးလြန္းလုိ႔
စမ္းသပ္ခန္းထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့မိတယ္
ဒါေပမဲ့…. ေဝဒနာဟာ ေဝဒနာသာ အထင္သားၾကီးေပါ့…။

ဒါနဲ႔ ငါ ကုိယ္တုိင္ သူ႔မ်က္ဝန္းအစုံကုိ
ထာဝရထင္က်န္မည့္ ဓာတ္ပုံတစ္ခ်က္
အသံတိတ္ ရုိက္ခဲ့ဖူးတယ္…
အဲဒီေန႔ အေတြးတိမ္ယံမွာ
အလွပန္းဆုိင္ေတြ ယွက္သုိင္းလုိ႔ ကၾကဳိးဆင္ေနပါရဲ႕…။

ေနာက္တေန႔…
ငါ့ အတၱလြင္ျပင္ထဲ အမည္မသိတဲ့
ပစ္မွတ္ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္…
ငါ လက္ခံလုိက္မိတယ္…
သူလည္း မျငင္းဆန္ခဲ့ဘူး…
သုိင္းထားတဲ့ ၾကဳိးကေလး တစ္ေခ်ာင္း 

သူယူသြားတယ္ ငါ.. မသိလုိက္ဘူး..
အဲဒီေန႔… ေမ့ေျမာေနတဲ့ အနမ္းေတြကုိ
ေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲမွာ ခ်ိတ္ပိတ္လုိ႔
တပ္မက္ခဲ့တာ အခုထိေပါ့…။

ျမားနတ္ေမာင္ ပစ္ခြင္းတဲ့
အဆိပ္လူး ျမားတစ္ေခ်ာင္း
အလည္ေရာက္လာခဲ့တယ္…
အနီးကပ္ အငုိက္မိသြားလုိ႔
စူးကနဲ႔ ထိရွသြားတာ
ေျဖေဆးမရွိခဲ့ဘူး…
ေမ့ေျမာသြားတယ္
အမွတ္တမဲ့ သတိရလာတဲ့အခုိက္
ေအးစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ခံစားခ်က္တစ္ခု တုိက္ခုိက္လာတယ္..
ဟာ… သြားျပီ… အခ်စ္အဆိပ္တက္ေနျပီ…..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း