ခ်ိဳ႔တဲ့ ကေလးမ်ား ဘ၀ျမင့္ဖုိ႔
ဖုိ႔ခဲ့ သူအေတြးမ်ားနဲ႔ ျမင့္
ပုရစ္ဖူးေလးေတြက
အားမာန္သစ္ခ်ိန္မွာ
အျမစ္လုိေျမလွ်ိဳး
ဘယ္လုိဆုိးပါေစ
ႏုိးၾကားေသာ သစၥာတရားနဲ႔
တုိးပြားက ပ်ိဳးေထာင္သြား
ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထား
ေကာင္းျမတ္တဲ့ ႏွလံုးသား လွလွနဲ႔
ပရဟိတလူသားတစ္ေယာက္ေပါ့ ။

အေမွာင္မွာ
ေၾကာင္ေတာင္မကန္းရေအာင္
ပညာနဲ႔ လမ္းျပ
စမ္းတမွ် ေအးခ်မ္း
ပန္းအလွ ေမႊးလန္း ေအာင္
သူဘ၀နြမ္းခ်င္ႏြမ္း
ၾကမ္းခ်င္ခ်င္ ေပးဆပ္လုိ႔
ေသြးရပ္တဲ့အထိ ျဖန္႔ခ်ီလုိ႔ ထိန္၀င္း
ေလာကကုိ လင္းေစတဲ့
လမင္းေလးတစ္ပါးေပါ့ ။

အပူခရီးမွာ
ဆူၿပီးေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ဘ၀ကုိ
သူက ေအးျမေအာင္ ထီးလုိမုိး
မလွကံၾကမၼာမီးနဲ႔
ဘ၀ ကႏၱာရခရီးသြားကေလးမ်ားအတြက္
အပူေ၀ဒနာကုိ အျဖဴေစတနာနဲ႔ကု
တုမရတဲ့ သူ႔ေမတၱာအလွနဲ႔ျပဳကာ
သူ႔ပညာေ၀လုိ႔ ျမွင့္
အုိေအစစ္ေလးတစ္ခုေပါ့
အတၱအဓိကကုိဖြယ္ခြာ
ပရဟိတကုိတြယ္တာ
သူဟာ လမ္းျပတဲ့သူ
ေျမျဖဴခဲနဲ႔
ေသတူမခြဲ
ေနပူထဲကုိသူေလွ်ာက္
မေၾကာက္တရားနဲ႔သြား
ေပးဆပ္ျခင္း လူသား ေပါ့ ။
သူ႔ဘ၀က မျမင့္ေပမဲ့
သူစိတ္ထားတင့္ေစခဲ့
အမ်ားဘ၀ကုိ တရားျပသလုိ ျမွင့္ေနခဲ့။
ဓနစည္းစိမ္ရွင္ မဟုတ္ေပမဲ့
ဘ၀မီးအိမ္ရွင္ေပါ့
အေမွာင္ျခင္းေတြ ကင္း
ရွင္းရွင္းျမင္ရေအာင္
ကူညီလုိ႔အလင္းေပး
၀န္းက်င္ကုိေမႊးေစခဲ့
အပုိမရွိေပမဲ့
လုိေနတာကုိ သူေပး
ခ်ိဳေနတာက သူေစတနာ ေမႊးေမႊးေပ့ါ
ကုိယ့္တစ္ေယာက္အတြက္ မစဥ္းစား
အမ်ားအတြက္ ႀကိဳးစား
လွပတဲ့ သူစိတ္ထားကုိ အေလးထားလုိ႔
အေတြးမ်ားနဲ႔
ေရးထားတဲ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
ခင္မင္သရုပ္ျပ
ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္ ။
ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ေအးျမျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ရွည္ၾကာထြန္းလင္း
ထာ၀ရ လမင္း ။