အဏၰ၀ါေရဇလာ
ရုိင္းခ်က္ျပင္းျပင္းေႏွာက္
သုိင္းကြက္နင္းသလုိ
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေၾကာင့္
ေရယာဥ္ေတြမေခ်ာက္ခ်ားပဲ
ေမွာက္မသြားေစဖုိ႔
ေထာက္ထားကာ အကူအညီေပး
သူကမိးျပတုိက္ေလးေပါ့  ။

အေျပာက်ယ္တဲ့ ေရပင္လယ္ရဲ႕
ဥပါယ္တံမ်ဥ္လွိဳင္းေတြက
တဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔
ရုိင္းေနေအာင္ ေျခာက္ေသာ္လည္း
သူကေတာ့ မေၾကာက္ကာ ယိမ္းမယုိင္
ေက်ာက္ေဆာင္ထက္မွာ ၿမဲခုိင္လုိ႔
ရပ္တည္ကာ အေဖာ္မဲ့ေပမဲ့
သူေပ်ာ္ေနခဲ့ ။

သူ ဘ၀ကအထီးက်န္ေပမဲ့
သူ႔အလွက အက်ည္းမတန္
ခရီးမွန္အလ်ဥ္းေရာက္ေအာင္
သူရင္တြင္းကုိ ကၽြမ္းေလာင္ျခင္းျဖင့္
အလင္းေတြျပ ၊ သူဘ၀ သူ႔ဒႆန နဲ႔
ေလာကကုိ လွပေစသူ ။

ေအာ္   ခရီးသြားတုိ႔
အေဖာ္မ်ားသဟာနဲ႔
ေပ်ာ္ပါးစြာ သူ႔အနားကျဖတ္သန္း
သူဆိပ္ခံကမ္းကုိ  ရပ္နားေလတဲ့
ေလွငယ္ေတြက သူ႔ဘ၀ရင္မွာ
ခဏသာနားလုိ႔ကြန္းခုိ
သူ႔ရင္မွာ ကၽြမ္းလုိ႔ လြမ္းငုိလုိ႔
ေမွာက္မုိက္က   ရွိဳက္သံယဲ့ယဲ့ေလးကုိ
သဲ့သဲ့ေလးပင္ ဘယ္သူမွမၾကားေသာ္လည္း
သူမနားကာ အလင္းျပ
ရႊန္းရႊန္းျမျမနဲ႔ေပါ့ ။