စင္ေပၚမွာ အသာရ
ဘ၀င္ေတာ္ မာနေတြနဲ႔
အျမင္မေတာ္ ငါကြလုိ႔
ဆရာက် အထာျပမေနနဲ႔
ျပာက်ရင္
ဘာမွမရတာ
သဘာ၀ ဓမၼပါ သူငယ္ခ်င္း ။

ျဖဴစင္စြာ ရင္းနွီးတဲ့သူကုိ
ပူပင္အနာ မင္းမီးေမႊးလုိ႔
ေနာက္ေက်ာကေန
သေဘာဆုိး
ဓားထက္ထက္နဲ႔ထုိး
အညာတရားအမုန္းဆုိးနဲ႔
မာယာစကားလံုး
မစာနာ စာသားသံုးတဲ့
အရွဳပ္ဇာတ္ကုိ
အဟုတ္မွတ္မေနနဲ႔
မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္
ပုပ္စပ္လုိ႔ ေဟာင္ညွီ
ေအာ္ဂလီဆန္သူမ်ားေနၿပီ။

မင္းရဲ႕သမုိင္း
ရုိင္းၿပီးမက်န္ရေအာင္
အမွားႏြံနစ္
မတရားကၽြန္ မျဖစ္ေအာင္
အလွတရားရွင္း
ဘ၀မမွားယြင္း
ဓမၼတရားနဲ႔လင္းေအာင္
သတိနဲ႔ခ်ပ္
အသိနဲ႔ကပ္လုိ႔ ျပဳျပင္ကာ
အမွန္ျမင္လမ္းကုိ မင္းေလွ်ာက္လွမ္း
လက္ကမ္းလုိ႔တုိ႔ႀကိဳေနမယ္ သူငယ္ခ်င္း ။ ( တစ္ခ်ိန္တုန္းက အမွတ္တရ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ )