အလကၤာခ်စ္ျခင္းေတြတူညီ
ကဗ်ာျမစ္တစ္စင္းထဲမွာ
တူေပ်ာ္ေပ်ာ္ စီးဆင္းလုိ႔
ပင္လယ္ျပင္ကုိ
ခရီးႏွင္ဖုိ႔
ရြက္ေတြဆင္
တက္ေတြျပင္လုိ႔
ေတြးမေၾကာက္
ေသြးေသာက္ႏွစ္ေယာက္ေပါ့ ။

သူ႔ရင္တြင္းက
ျဖစ္တည္
ပြင့္စီတဲ့
ကဗ်ာပန္းတုိင္းကုိ
ႏွစ္သက္ၿပီး ဆက္ေတြး
ကြန္မင့္ေလးေတြေပးခဲ့
စိတ္အေသြးေတြကပ္လုိ႔
ထပ္ခ်ပ္မကြာတစ္လမ္းထဲ
အတူတူလွမ္းခဲ့ၾကသူ
သူ   သူ   သူေလးက အေတြးအလုပ္နဲ႔
အေမးထုတ္ခဲ့တယ္
ပါရာဒုိက္မွာ
အာဒမ္က ဧ၀ကုိ
ပန္းသီးေလးတစ္လံုးေပးမိတဲ့
သီအုိရီတစ္ပုဒ္ကုိ
ပုစၦာထုတ္ျပ
ကဗ်ာကုိ ကြန္မင့္ေပးသလုိ
သူ႔စိတ္ထားကုိ
မွတ္ခ်က္ေရးတဲ့
ႏွလံုးသားရွိသူတုိင္း
အလြယ္တကူေျပာတဲ့
စကားႏွစ္လံုးဆုိတာ
ျပန္ရလုိခ်က္ကုိ
မင္းတုန္းခတ္ထားတဲ့
ေပးဆပ္ျခင္းလား
ဥစၥာရင္းမွန္ ျပန္ရ
အတၱေတြရဲ႕ ျပခ်က္လား???

သူရဲ႕ လား လား လားေပါင္းမ်ားစြာကုိ
မွား မွား မမွားရေအာင္စဥ္းစား
သူစိတ္ႏွလံုးသားျပဴတင္းေပါက္ကုိ
ခဏေလးေဖာက္မိ
ေလွ်ာက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အခ်စ္ဆုိတာကုိ မစိမ္းကားေပမဲ့
သိမ္းထားကာ အရိပ္မုိး
တိတ္တခုိးေလးသုိ၀ွက္ကာဖံုး
သူဒါဏ္ရာႏွလံုးသားက
အညစ္ဥာဏ္အညွိဳးေတြမပါေပမဲ့
ခ်စ္ကံဆုိးေနရွာသူေလးေပါ့ ။

ျမင္ေနေပမဲ့လည္း
ခုိးၾကည့္ေနတဲ့သူမ်က္၀န္းမ်ား
ဟန္ေဆာင္ေပမဲ့လည္း
သိေနတဲ့ မုိးသား
ရုိးသားစြာနဲ႔
တစ္ခြန္းစကားေျပာခဲ့
ဟင္းလင္းဖြင့္ထားတဲ့
မုိးသားရဲ႕
ႏွလံုးသားျပဴတင္းေရာက္ေအာင္
တစ္လွမ္းျခင္းေလွ်ာက္လုိ႔လာ
ထင္သာေအာင္ ၾကည့္
ရင္ရွိတာကုိ
ျမင္မိေအာင္ႀကိဳးစား
အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလးကုိႏွိဳးသြားပါေတာ့လားရယ္လုိ႔