သူကေလာင္လက္က

အဆက္မျပတ္

စက္ေသနတ္ပစ္သလုိ

ကာရန္ေတြ မရပ္မနား အစဥ္

ကဗ်ာသခင္တစ္ေယာက္ တဲ့

ေအာ္—- ခုေတာ့

မစ္ဖုိင္းရား*

ပစ္တုိင္းမသြား

သစ္ကုိင္းနားတဲ့ ငွက္ကေလးေတြက

ေလွာင္လွယ္ျပေန

ကာရန္ေတြ မပီသ

ကဗ်ာဥာဏ္ေတြ မၾကည္ျမ

က်ည္အေနတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္

မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ျဖစ္ေန ။

ၿပိဳင္ျမင္းတုိ႔ခြာသံလုိ

ကာရန္ေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း

ကဗ်ာဥာဏ္ေတြ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း

ေထာင္းေထာင္းကုိထ

မာနနဲ႔ ကဗ်ာသမား

ခုေတာ့ ဘာဥာဏ္မ်ားမွ မထြက္

ေျခပ်က္ေနတဲ့ ကာရန္

ေရႊလက္မမွန္ အရင္ဟန္မ်ားမရွိခဲ့

ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ၿပိဳင္ျမင္းတစ္ေကာင္လုိ

ညဥ္းခ်င္းေတာင္ မဆုိႏုိင္ေပါ့ ။

စစ္ …… အခ်စ္

စနစ္ …….. ေခတ္

အလွ …….. ဓမၼ

ဓန ——– ဘ၀

ရသေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္း

စီးရစ္ေနတဲ့ ကဗ်ာျမစ္

ခုေတာ့ ဘာေတြျဖစ္

စာအသစ္ေတြ မထြက္ႏုိင္

လက္မွိဳင္ခ်ကာ ပမ္း

အခ်က္မပုိင္ကာ မွန္း

တစ္ပတ္ႏြမ္းစကားလံုးေတြနဲ႔

ကဗ်ာဥာဏ္ေတြ မလန္း

စာဟန္ေတြ မဆန္း

ကာရန္ခန္းတဲ့ျမစ္

ကၽြႏု္ပ္ျဖစ္ေနေပါ့ ။
                                ဒီေရလွိဳင္း