ေလနွင္းရာ လြင့္ပါသြားတတ္သလို
အစိုင္အခဲနွင့္ ျပည့္ေလာင္းေအာင္လည္း သိမ္းထားတတ္တယ္
မျဖဴမစြတ္ လႊာပါးေနတဲ့ ခဏတာကို တစ္ဘ၀လုံးလို႕ ေခၚတြင္ခုိင္းတယ္
မရွိတဲ့ဟာလာဟင္းလင္းျပင္ၾကီးကို ယုံၾကည္မႈေတြနွင့္ ဆြဲေခၚျပန္တယ္
အသံျပဳစရာ အားမာန္အျပည့္နွင့္ စည္းရုံးျပန္တယ္
ဟိန္းတစ္ခ်က္ ေၾကာက္ခ်က္ၾကားမွာ အစားေပး ေလ်ာ္ေၾကးကို
ထပ္လဲလဲ ေတာင္းဆိုလိုက္ေသးတယ္
မိုးရြာခိုင္းျပီးမွ သူပဲ အျပည့္ သယ္နွင့္ေတာ့တယ္
ေျပာမရေတာ့လည္း ေလမုန္းတိုင္းကို ေၾကးစားေခၚခုိင္းျပန္တယ္
အို… တိမ္လြဲ မင္းသား.. အသင္ပဲ… တတ္နုိင္သေရာ႕…။       ။

နရီထက္
( ၁၃ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၊ ၂၀၁၁ )

( ၾကိဳးစားထားတိုင္း ေအာင္ျမင္မႈရမွာလား။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ စာရိတၱ၊ ယုံၾကည္မႈေတြကို အသုံးခ်ျပီးမွ … ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေခါက္သိမ္းျပန္တဲ့ ဓေလ့ကို မုန္းတီးခ့ဲံတာ အမွန္ပါ.။။ အစားမရေတာ့လည္း ေနာင္တမလြန္မွာ ဘုရားသခင္ဆီကေန ျပန္ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ ရခ်င္တယ္။  ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈကို အၾကင္နာတရား၊ နားလည္မႈ နည္းနည္းပါးပါးေလး ထည့္ျပီး စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္စမ္းပါဗ်ာ..။ သူ႕ခဗ်ာ အျပင္ပန္းဟန္လုပ္ေပးထားေပမဲ့ ေပ်ာ္ရႈႊင္စရာကို အျပည့္အ၀မခံစားနုိင္ေတာ့ နွလုံးသားဆိုတာ အလင္းေပးနုိင္တဲ့ အရည္ေပ်ာ္ ဖေယာင္းတိုင္ ျဖစ္ေနျပီးဗ်ာ.။။ ယုံၾကည္မႈေတြကို ထုတ္သုံးေနတဲ့… လူတန္းစားေတြကို တိမ္လြဲမင္းသားလို႕ ျမန္မာေ၀ါဟာရမွာ ထည့္သြင္းခြင့္ေပးပါလား… ဗ်ာ။