မိုးနဲ႔ေျမ ၾကားထဲ ခရီးထြင္ဖို႔

စြန္တစ္ေကာင္လို႔

ေလႏွင္ရာ ခရီးႏွင္ခဲ႔ပါတယ္

ေလအဟုန္ကို ဆန္တက္လို႔

အေတာင္ေတြ

ႏြမ္းလ်ေနေအာင္ ဆက္ဆက္

လႊင္႔ေနခဲ႔တဲ႔ အထိေပါ႔..

ေလထု ဖိအား

ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ မသိခ်င္ဘူး

ေလတိုက္ႏွဳန္း

ဘယ္ေလာက္ျမန္လဲ ဆိုတာလဲ

မသိခ်င္ဘူး

ငါကိုယ္တိုင္ကမွ

အခ်စ္ကို မဖမ္းႏိုင္ခဲ႔တာေလ..

ျမင္ေနတဲ႔ ေျမျပင္ဆိုတာလဲ

ငါက်ဆံုးဖို႔ ဖန္ဆင္း ေပးထားေလသလားပဲ!

မိုးျပင္ဆိုတာေတာ႔

အလွမ္းေ၀းလြန္းတယ္ မဟုတ္လား

အခုေတာ႔..

တိတ္တခုိးနဲ႔ က်ိတ္္ထိုးျပီး

ေလထုထဲ ရြက္ကုန္ဖြင္႔လို႔

ပ်ံ၀ဲေနတဲ႔ အျဖစ္..

မိုး နဲ႔ ေျမကို ဖန္ဆင္းခဲ႔ျပီးမွ

ငါအတြက္

အခ်စ္ကို ဖန္ဆင္းဖို႔

ေမ႔ေရာသြားေလသလား!

ဒါမွမဟုတ္

မင္းကိုယ္တိုင္ အခ်စ္ကို

မဖန္ဆင္း ခ်င္တာလား!

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္..

မင္းက ငါရွင္သန္ဖို႔

ကိုယ္ထင္ျပတဲ႔ နတ္သမီးပါ..

ငါ႔အိပ္မက္ေတြတိုင္း

အျမဲ ကိုယ္ထင္ျပတယ္

ျပံဳးရံုေလးပဲ ျပံဳးျပတယ္

ဘာစကားမွ မဖြင္႔ဟသြားဘူး..

ငါလဲ ဘာစကားမွ မဖြင္႔ဟ မိဘူး..

အိမ္မက္ထဲေတာ႔ မဖြင္႔ဟခ်င္ဘူး ခ်စ္သူရယ္..