တစ္ၾကိမ္သာျဖတ္သန္းခြင့္ရိွတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကို ငါေရာက္ေနတယ္….
   ရွဴေနတဲ့ေလထဲမွာ.. သံသယေတြပါေနတယ္…..
  နင္းထားတဲ့ေျမၾကီးက.. စိုးရိမ္ရတယ္….
  ၀တ္ထားတဲ့အေနြးထည္က မလံု့တလံု…….
  ေသာက္ေနက်ေဆးက တစ္ေန့နွစ္မ်ိဳး…..
  ေဘးကအေဖၚက..ငါ့အတြက္ အားေဆးတခြက္….
  တစ္ၾကိမ္လဲေတာ့.. ငါ့ဟာငါ ျပန္ထခဲ့တယ္….
  နွစ္ၾကိမ္လဲရင္ေရာ.. ျပန္ထနွိုင္မလား..
  ဘယ္သူထူလို႔ထပါေတာ့နွိုင္…
  ငါ့အေဖေျပာဘူးတဲ့ပံုျပင္..ငါ.. ျပန္နားေထာင္ခ်င္တယ္…
  ငါ့အေမခ်က္ေကၽြးတဲ့ ငပိခ်က္တခြက္နဲ့ အတို့အျမံဳ့..
  မနိုင္နိုင္ေအာင္ျငင္းျပီးကစားခဲ့ဘူးတဲ့ ငါ့ေမာင္နွမ….
  ေဆာင္းမနက္ခ်မ္းလွ်င္ လံႈဖူးတဲ့ ..မီးပံုေလး…..
  စြာလို့အရုိက္ခံရတဲ့ ဆ၇ာမၾကိမ္လံုး…..
  ျပီးေတာ့…….
  ေျပာျပီးေမ့သြားတာကို မေမ့ေသးတဲ့ စကားတခြန္း….
  ဟန္ေဆာင္တင္းထားေပမဲ့က်လာတတ္တဲ့..ငါ့မ်က္၇ည္….
  ေၾကကြဲစ၇ာၾကံဳလို့ ခဏခဏေသာက္ရတဲ့  Cဒိုင္း…..
  ေၾကကဲြရက္နဲ့ ဟန္ေဆာင္ေနတတ္တဲ့ ..ငါ့မာန………
  မနက္ၿဖန္ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ ၀န္မေလးတတ္တဲ့..ငါ့သတိ...
  စိတ္ေကာက္ရင္လူေတြကိုခဏေရွာင္ေနတတ္တဲ့….ငါ့အက်င့္….
  တစ္ခါတစ္ခါစိတ္ညစ္ရင္.. နားေထာင္တတ္တဲ့.. စင္ဒီရဲ႔”ေပ်ာ္ေနမယ္ျပန္ေတြးတိုင္း…”
  ထြက္လာတဲ့ရင္ဘတ္ထဲကအရႈပ္ေတြကိုခ်ေရးတတ္တဲ့ ငါ့လက္နွစ္ဖက္…
  တခစ္ခစ္အသံထြက္ေအာင္မရီတတ္တဲ့ ..ငါ့နွုတ္ခမ္း….
  မငိုဘဲ မ်က္ရည္ခဏခဏၾကတတ္တဲ့… ငါ့မ်က္လံုး….
  စိတ္အနာသည္ေတြကို  စကားနဲ့တမ်ိဳး ..စာနဲ့တဖံု.. ေဆးတိုက္တတ္တဲ့..ငါ့ပညာ……
  ကိုယ့္စိတ္အနာကိုလည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ့...ငါ…..….
  ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျဖတ္သန္းခြင့္မရိွတဲ့ျမိဳ့ေလးမွာ ဘယ္ေလာက္ေနခြင့္ရေတာ့မလဲလို႔…….
  ငါ့ကိုငါ တစ္ခါကသတိေပးဖူးတယ္……
  ေသျခင္းတရားဆိုတာ အလင္းတန္းတစ္ခုျဖတ္သြားသလိုလား……
  ငါေသၾကည့္ဘူးတယ္..ကိုယ့္အသုဘကိုခ်ၾကည့္တယ္..လူစည္ရဲ႕လားလို့….
  ဘ၀ဆိုတဲ့ျပဇာတ္ကိုလည္းျပကြက္ေတြတိုင္းစိတ္ပါပါ..ကခဲ့ဖူးတယ္……
  ငိုလိုက္ရီ(ရယ္)လိုက္ေပ်ာ္ျမဴးလိုက္နဲ့…….
  ငါဘာေတြလုပ္ေနလဲ…ငါဘာေတြလုပ္ဖူးခဲ့လဲ…
  ဘု၇ားသခင္ကေတာ့လူသားအားလံုးသတၱ၀ါအားလံုးကိုကယ္ႏိုင္တယ္..
  ငါဟာဘုရားတပည့္ေတာ္မဘဲ…မည္သူေတြကိုကယ္ႏိုင္မည္လဲ
  နွမ္းတေစ့ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ကယ္ခ်င္တယ္…..လူသားအေဖၚေတြကို…..
  တစ္ခါတစ္ရံ ငါ့ဘ၀ကိုေတာင္ေမ့ျပီးကယ္ခ်င္တယ္….
  သူမ်ားဘ၀ေတြေျပာင္လက္ေအာင္…အေရာင္တင္ေပးဖူးတယ္..
  ငါ့ဘ၀ကိုေရာေၿပာင္လက္ေနခ်င္တယ္..……..