ဒီကဗ်ာမွာ ဆရာမင္းသုဝဏ္ဟာ ‘အႏၲီၾကီး’လို႕ တမင္ ေလွာင္ေျပာင္ေရးထားသလား မသိ။ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အဲဒီ အေရးအသားေလးကပဲ ပို ရီခ်င္စရာ ေကာင္းသြားေစပါတယ္။

အန္ကယ္ၾကီးရဲ႕ ခ်စ္ဇနီး
ဝမ္းဆက္ ဝတ္တဲ့ အႏၲီၾကီး။ ။

ေျမးၾကီးကိုလည္း ဝမ္းဆက္ ဆင္
သူတို႕ ၾကိဳက္တဲ့ ေခတ္ဖက္ရွင္။ ။

လက္တြင္ အိတ္က အပ်ံစား
ႏွုတ္ခမ္းေမႊးေတြ တဖြားဖြား။ ။

ထည့္ထားတာက နီ ညိဳ ျပာ
လက္သည္း ဆိုးတဲ့ ေရာင္စံုပါ။ ။

ဘယ္ ညာ ေျခဆစ္ေတြမွာက
ေရႊေျခခ်င္းေတြ ေတာက္ေတာက္ပ။ ။

ေျခခ်င္းေအာက္က ေနာက္ပိတ္႐ႉး
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ခါ တလူးလူး။ ။

နဖူးကစ ေျခအထိ
မိုက္တာကျဖင့္ အကုန္ျပည့္။ ။

ၾကည့္ၾက ျမင္ၾက လူပုံလယ္
ရပ္သူ ရြာသား သူ႕ေနာက္ကြယ္။ ။

ရယ္ၾက ျပဳံးၾက ေပ်ာ္တပါး
လက္ဝါးအုပ္လို႕ တဟားဟား။

ဖက္ရွင္မယ္ၾကီး အခန္႕စား။ ။
(၂၅၊ ၉၊ ၁၉၉၄)