မေနပရေစနဲ႔လား………
ရင္ခြင္ကိုခြဲ တဲ့
ဒီစကား
ဒါ ဟာ
ခြဲ ျခားျခင္းေလ
ဒီမယ္ ေဒ၀ီ
ခ်စ္လြန္းလို႔
ငါမိုက္
ရုိင္းစုိင္းခဲ့တာပါ
ျမင္ျမင္ျခင္းရူး
စိတ္ကူးေတြနဲ႔
လူးခဲ့ရတဲ့ငါ့ဘ၀ပါ
ငါဟာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေပမယ္
မ်က္နွာစိမ္းလိုခ်စ္တတ္တဲ့အသည္း
ငါ့ရင္ဘက္ ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာ
အၾကီးၾကီးရွိေလရဲ႕
ပု၀ါထည္ကို ဖယ္ပါသီတာ……….။
ဘာေၾကာင့္ငါ့ကို
ဗီလိန္လို႔ထင္ေနရတာလဲ
ငါတိုင္းျပည္
ငါခ်စ္သူ
ငါရဲ႕ အရာရာ
ဆံုးရႈံး၇တာ
ငါ့ ေခါင္းဆယ္လံုးက
အကူအညီ
မေပးနုိင္တဲ့အဆံုး
ခပ္ညံညံ အေတြး
တစ္ခုနဲ႔
သန္လွ်က္ကိုစြဲ
ငါ့မုိက္ပြဲ ငါ၀င္ခဲ့တာပါ
ပု၀ါထည္ကို ဖယ္ပါ သီတာ…..။
မ်က္ရည္အဆံုး
လက္ေတြကလည္း
တံုးပါဘိနဲ႔
ရာဇ၀င္ စာကတင္တဲ့
ဒီအခ်စ္ေရး
ငါ လက္လႊတ္လုိ႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ
ပု၀ါထည္ကို ဖယ္ပါသီတာ……….။
မင္းရဲ႕ ရုပ္လႊာ
ထုိေပစာကို
ငါေတြ႕ ငါျမင္ကတည္းက
ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့
နွလံုးသား စြဲမိေခ်ရဲ႕
လကၤာဒီပ တနယ္လံုး
ငါသာအမိုက္ဆံုးဆိုေခ်ရဲ႕
သီတာေရနင့္ေၾကာင့္
ငါ့အမ်ိဳးငါ့အႏြယ္ ေတြ
ငါ့ေၾကာင့္ ပ်က္ေခ်ေရာ့ျပီ
႔ပု၀ါထည္ကို ဖယ္ပါသီတာ………။
ငါခ်စ္ရတဲ့
သီတာေရ……
မင္သိဖို႔
တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ေျပာပရေစ
ခက္ထန္ေပမယ့္
နုနယ္ရြယ္
အေကာင္းၾကိဳက္တယ္လို႔
မဆိုပါနဲ႔
နွလံုးရဲ႕အလို
အၾကိဳက္ကို
လုိက္ေလ်ာတာမဟုတ္ေပမယ့္
မင္းရုပ္လႊာ
ငါျမင္ကတည္းက
ငါ့မ်က္လံဳးေတြ မီးပြင့္ မိတယ္ေလ
ပု၀ါထည္ကို ဖယ္ပါသီတာ………။
မင္းသိဖို႔က တစ္ခုတည္းေလ
ဒသအသည္းမမဲ ဘူးဆိုတာပဲ…..။