ဘဝဂ္ညံေအာင္ ၾသဘာသံေတြ
ျဒာဝီဒီယာန္တုိင္းသား လကၤာဒီပတုိ႔ရဲ႕
ထီးေဆာင္းမင္းအျဖစ္ ပလႅင္ထက္ကို
ငါတက္ခဲ့ၿပီ ………………။

ခြန္အားကို တံခြန္စုိက္ ၊ သတိၱကို အလံလႊင့္ရင္း
သူရာတုိ႔နဲ႔ မာဃမင္း စစ္သလင္းမွာ
သူရာတုိင္းဘက္ စစ္ကူခဲ့ရဲ႕
မင္းအသူရာ ဆက္သလာတဲ့
စစ္ျမင္းဆယ္ေကာင္ ‘က’တဲ့ ရထား
သူရာအုိးေတြက ငါ့ေအာင္ပြဲပဲ ……..။

ရွတတနဲ႔ အနံ႔ ျပင္းတဲ့ ယစ္ေရႊရည္ရဲ႕
စြမ္းအင္ထဲ ခတ္ကူးေနတဲ့ ငါ့ကုိ
ျပဳျပင္ေစဖုိ႕ ဘရေသ့က ေမွာ္ရံုၿမိဳင္ထဲ
တရားက်င့္ေစခဲ့ၿပီ ………………။

စိတ္အစဥ္ခ်မ္းေျမ့စြာ စမ္းေခ်ာင္းနေဘး
ထုိင္ေနတုန္း ရုပ္လႊာတစ္ခု ေမ်ာလာခဲ့
ငါဆယ္ယူလုိက္မိ ………………။

ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားတာလား
ရုပ္ပံုလႊာက ငါ့ႏွလံုးသားထဲဝင္ေရာက္
‘သီတာ’ဆုိတဲ့ နာမည္ရင္ထဲစြဲထင္ေနၿပီ
ေက်းငွက္သံေတြ ငါမၾကားေတာ့
ဘယ္အရာမွ မသာယာေတာ့ဘူး
‘သီတာ’ ………………။

အရိယာန္ေတြၾကား ရဲဝ့ံစြာ ေျခလွမ္းႏွင္
ေလးေတာ္ကို မာန္ကုန္ဝင့္ၿပီး မ အတင္
အခန္းကြယ္ကခ်စ္သူ႕ မ်က္ဝန္းကိုေတြ႕ရ႕ဲ
ငါ့အားအင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ
ေလးညိွ႕တင္ဟန္ျပင္တုန္း ေၾကာက္ရြံ႕သြားတဲ့
ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာ
ငါ့စိတ္ေတြ လြင့္စင္ကုန္ၿပီ
ငါမတင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ………………။

မင္းသားရာမနဲ႔ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့
‘သီတာ’ ပုံရိပ္ အေတြးထဲဝင္ခဲ့
ငါ့ႏွလံုးေတြ ကြဲေၾက ပ်က္စီး
အလြမ္းခတဲ့ည အခ်စ္ကို
ငါသိသြားၿပီ ‘သီတာ’………………။

ေမွာ္ရံုၿမိဳင္ထဲ ရာမနဲ႔အတူ
ခရီးႏွင္လာတဲ့ ‘သီတာ’
ငါ့ ႏွမေတာ္ကို စေတးၿပီး
မင္းကိုခုိးယူခဲ့ရဲ႕
အတၱဖံုးတဲ့ ႏွလံုးသားေၾကာင့္
အလင္းအေမွာင္ မသိခဲ့
အခ်စ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္မႈ အျဖစ္
ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့မိၿပီ ………………။

ခါးသီးတဲ့ အၾကည့္ေတြ
ရက္စက္တဲ့ စကားလံုးေတြေအာက္
အႀကိမ္ႀကိမ္ခံစားရတာ
ငါ့ႏွလံုးသားႏြမ္းေနၿပီ ‘သီတာ’ ……။

ညီေတာ္ သစၥာေဖာက္ၿပီ
ရာမနဲ႔ေပါင္းၿပီး ငါ့ထံကမင္းကိုခုိးယူ
ရာမရင္ခြင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားတဲ့
မင္းအတြက္
မင္းအခ်စ္ေတာ္ ရာမကို
စစ္ခင္း ၊ အရိယာန္ေတြကို
ငါသတ္မယ္ ………………။

မုိးခ်ဳန္းသံေတြလုိ စစ္ခ်ီသံညံစီ
ျမွားသံေတြ ဓားသံေတြဝင့္တဲ့
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြၾကား
စစ္ျမင္းဆယ္ေကာင္ ‘က’တဲ့ရထားေပၚက
ငါလုိက္ပါရင္း ရာမကို ရွာမိရဲ႕
ျမွားတစ္စင္း ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ ရာမ
ငါေတြ႕လုိက္ၿပီ ………………။

စူးဝင္လာတဲ့ ျမွားခ်က္ေတြ
ငါ့ရင္အျပည့္ ‘ခ’ ကုန္ၾကရဲ႕
ျမွားခ်က္ေတြထက္ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာ
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ ျဖစ္ေပၚေနၿပီ
တစ္ခါမွ မက်ဘူးတဲ့မ်က္ရည္
ဝမ္းနည္းျခင္းနဲ႔ စြန္႕လႊတ္ျခင္း
ငါ့ရင္ခြင္ထဲဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ
” သီ..တာ..ရယ္” ………………။