ျမင္လႊာ႐ံုေအာက္၊ ‎
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခဲ့သူေရ၊
ပင္လယ္ျဖဴရဲ႕ ေလျပည္၊
ကေဝလက္သည္းနဲ႕၊
အသည္းတံခါးကို လွစ္၊
မာယာလိႈင္းေငြ႔ရစ္ျခံဳသိုင္း၊
ခ်စ္သူရဲ႕ သမိုင္းက၊
အ႐ိုင္းတေစၦတေကာင္ …‎

ဧဒင္ေရ …‎
ေမွာ္ႏြယ္ေတြရစ္ဝိုင္းလို႔၊
သစ္လိႈင္းေယာင္ေအာက္က
တေယာက္သူရင္ကို ‎
ပင္သစ္ညိဳပြင့္ခ်ပ္သုဥ္းတဲ့အထိ
ဖံုးကာထားေလေရာ့သလား …‎

လရိပ္ယွက္မိုး၊
ၾကယ္စင္ေရ ညိႇဳးမသြားပါနဲ႕၊
မိုးဖ်ားေအာက္က တေယာက္သူ၊
ေနာက္လူဟာ ေရွ႕အေရာက္၊
ေန႔ညေတြေပ်ာက္ဆံုးလ်က္၊
တာထြက္ေစာတဲ့ ပင္လယ္ျပင္မွာ၊
ပန္းဝင္မဦးခဲ့တဲ့ ရြက္ေလွတစင္းရဲ႕
ေလလြင့္အလင္းႏွစ္မ်ားသမိုင္း
ရာဇဝင္ေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းက်၊
ခိုင္းႏိႈင္းလည္း မျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး …. ။‎

ေလ်ာ့လုလု ေနျခည္ေအာက္မွာ …‎
ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ဆည္းဆာအိပ္မက္ကို
တသက္လံုး ေရးဆဲြ …‎
လက္ေတြ သုဥ္းလို႔
ပ်က္ေႂကြျပဳန္းတဲ့အထိေပါ့
ေအာ္ … မမုန္းမွန္းေတာ့ သိခဲ့ပါတယ္ …
မမုန္းမွန္းေတာ့ သိခဲ့ပါတယ္ေလ …‎

ဖတ္႐ႈခံစား အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ခင္ဗ်ာ …
ဟယ္ရီ

In: ကဗ်ာ Posted By: harry Date: May 10, 2010  All Time