Home
Post Masterpiece
Register
Login
ကၽြန္ေတာ္…သူမ… ပီေကတစ္ေတာင့္.…ခ်ိန္ခြင္မ်ားနွင့္ စကားေၿပာၿခင္း – နိုးဆက္ ေန႔
(၁)
မေန႕ကတိုက္ခဲ့ေသာ ေလၿပည္ထဲတြင္ သူမအေငြ႕အသက္မ်ားပါသြားခဲ့သည္ဟူ ေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏စကားကို ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ယံုေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္..။
(က)
ပန္းကေလးေတြ ေသေနႀကပါသည္.။ ပန္းဆိုေသာစကားနွင့္ ေသဆိုေသာစကားကို ေရွ႕ကၿဖစ္ေစ ေနာက္ကၿဖစ္ေစဆက္ႀကည့္လိုက္ေသာအခါ အဆင္မေၿပသည္ကိုေတြ႕ရ၏.။ ထို႕ေႀကာင့္ ဆက္စပ္ရန္မႀကိဳးစားေတာ့ပါ.။ ပန္းကေလးေတြ ေသေနႀကပါသည္..။
ပန္းကေလးေတြေသေနႀကပါသည္..။ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ တက္နင္းေၿခမြၿခင္းကို ခံစားခဲ့ရသည္လား မေန႕ကရြာခဲ့ေသာ ေဆာင္းတြင္းမိုးေႀကာင့္လား… ကၽြန္ေတာ္မသိပါ.။ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ့ကိုလာနႈတ္ဆက္ေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ.။ မသိပါဆိုေသာ ပန္းခ်ီကားကို သူမကိုဆြဲခိုင္းမည္ဟု စဥ္းစားမိေသးေသာ္လည္း သူမ ဘယ္မွာလဲကၽြန္ေတာ္မသိပါ..။
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိပါ..။
(ခ)
ကၽြန္ေတာ္ မယံုတတ္ပါ..။ ေရဒီယိုမွ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ (ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္လုပ္ထားေသာ) နႈတ္ဆက္သံတို႕ကို မယံုႀကည္ပါ..။ ေဗဒင္ဆရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း….အိမ္ေၿမာင္တစ္ေကာင္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္ယံုတတ္သူမဟုတ္ပါ.။ ပန္းခ်ီကားမ်ားကိုသာ တေရးတယူလုပ္တတ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ခ်စ္ၿခင္းအေပၚထားေသာ နားလည္မႈကို ကၽြန္ေတာ္မယံုႀကည္ပါ.။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿခင္းမရွိေသာ..ထီးမပါတိုင္းမိုးမိတတ္ေသာ…. တနဂၤေႏြမေလးကို ၿမတ္နိုးေလးစားမိ၍ အ၀ါေရာင္ႀကိဳးမ်ားနွင့္ ရႈပ္ေထြးစြာတုပ္ေနွာင္ခံထားရေသာ ကၽြန္ေတာ့ကိုကၽြန္ေတာ္ မယံုပါ..။ သို႕ေသာ္…
…မေန႕ကတိုက္ခဲ့ေသာ ေလၿပည္ထဲတြင္ သူမအေငြ႕အသက္မ်ားပါသြားခဲ့သည္ဟူ ေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏စကားကို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ယံုေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္..။
(၂)
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ႀကည့္ေသာအခါ အၿပာေရာင္အၿပားလိုက္ႀကီးကိုေတြ႕ရ၏.။ ပင္လယ္ကိုဘယ္လိုၿမင္လဲဟု ကၽြန္ေတာ္ေမးေသာအခါ..အလ်ားလိုက္ႀကီးၿမင္တယ္ဟု ေပကပ္ကပ္ေၿဖသြားေသာ သူမကေလးကို လိႈက္လွဲစြာသတိရမိ၏.။ အတိတ္ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ဒိုင္ယာရီစာရြက္ေတြထက္တြင္ နက္သည္ထက္နက္ေအာင္ ေရးမွတ္ထားခဲ့ေသာ ခက္၀င့္တာရာ ဟူသည့္ စာေလးလံုးသာၿဖစ္ပါလိမ့္မည္..။ အနာဂါတ္ကို မယံုႀကည္ေသာ ကၽြန္ေတာ့ကို သင္ႀကိဳက္သလို ၿပစ္တင္ ေ၀ဖန္ နိုင္ပါသည္…။
(က)
ကၽြန္ေတာ္ ယံုပါသည္.။။ ပေလတိုကို လည္းေကာင္း..၊ ဗာလင္တိုင္းေန႕ကိုေသာ္လည္းေကာင္း…၊ မန္ယူကို ညစ္ေပးတတ္ေသာ ဒိုင္သူႀကီးမ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ႀကိဳးၿပတ္သြားေသာ ေလတံခြန္ကေလးမ်ားကိုလည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္ယံုပါသည္..။ အမိုက္မဲဆံုးယံုႀကည္မႈအၿဖစ္ ေလထဲတြင္ သူမအေငြအသက္မ်ားပါသြားတယ္ဟူေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္စကားကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ယံုပစ္ခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလ ထဲသို႕ထြက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္..။ ေဇာ္ဂ်ီၿမစ္ကမ္းဆီသို႕ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာခဲ့သည္..။ မွန္ရာကိုေၿပာရလ်င္ အင္းလ်ားသည္ လွပပါ၏.။ ထီးနိမ့္နိမ့္မ်ားေအာက္မွ ပူးကပ္လြန္းေသာခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္မလွပါ..။ ညေနခင္းကလွပေသာ္လည္း ညေနခင္းကို ခိုးယူရန္ႀကံစည္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္က အက်ည္းတန္လွ၏..။ ေလာကသည္ ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုၿဖစ္ပါသည္.။ လ်ာက ဘယ္ကိုမွေစာင္းမသြားေသးပါ..။
မွန္ရာကို၀န္ခံရလ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကံစည္ေနမိသည္မွာ ညေနခင္းကို ခိုးယူသြားရန္ၿဖစ္ပါသည္.။
(၃)
ထိုညေနခင္းကို ပန္းအိုးေလးထဲထည့္စိုက္ပါမည္.။ ဆည္းဆာေရာင္သန္းေသာ အလြမ္းရိပ္သည္ အဆိပ္ကင္းမဲ့ေသာပန္းအၿဖစ္ ပြင့္ပါလိမ့္မည္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုလြမ္းပါသည္..။ နွလံုးသားမွာ သက္၀င္ ေသာ အလြမ္းသည္ နာဖ်ားသြားေသာအခါ ရယ္ေမာသံတခ်ိဳ႕ကို ဆာေလာင္လာ၏.။ ပန္းအိုးကေလးတြင္ သတိရၿခင္းမ်ားၿပည့္ပါၿပီ..။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး သူမအိမ္ေရွ႕က သံုးထစ္ေၿမာက္ေလွခါးထစ္ကေလးမွာ ပန္းအိုးေလးကိုခ်ထားခဲ့ပါ..။ သူမနိုးထေသာအခါ ပန္းအိုးကေလးကိုေတြ႕လ်င္ ၿပံဳးခ်င္ၿပံဳးသြားနိုင္ပါသည္..။ ထိုအၿပံဳးသည္ပင္ ကၽြန္ေတာ့ရင္ကို ဂီတေတြကႀကိဳးရႈပ္ေစေသာ ေစာင္းႀကိဳးခတ္သံၿဖစ္နိုင္ပါသည္..။ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ကဗ်ာဆရာၿဖစ္သြားေစေလာက္ေသာ ပန္းသီးပင္အားစိုက္ပ်ိဳးသူ ၿဖစ္နိုင္ပါသည္…။ ထိုအၿပံဳးသည္ ၁၈ နွစ္တာကၽြန္ေတာ့ဘ၀၏ ရွင္သန္လြန္ေၿမာက္ၿခင္းတစ္ခဏ ၿဖစ္နိုင္ပါသည္..။ ထိုအၿပံဳးသည္….ယခုကၽြန္ေတာ္ ခိုးယူခ်င္ေနေသာ ညေနခင္းလည္းၿဖစ္နိုင္ပါသည္…။
(၁)
သူမဆီမွ ခိုးယူခဲ့ေသာ အၿပံဳးကေလးကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနပါေသးသည္..။ ထိုေန႕ညေနက ခ်မ္းလွေသာ ဒီဇင္ဘာ၏ ညေနခင္းအခ်ိန္္တြင္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမ ၿမိဳ႕ကေလး၏ ေဘာလံုးကြင္းထဲတြင္ ရွိခဲ့ႀကပါသည္..။ သူမက ကၽြန္ေတာ့ပံုတူဆြဲေပးမည္ဆိုေသာေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္ေနခဲ့ႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္.။ သူမဆြဲေသာပံုကို ႀကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဘုရားတ မိ၏.။ (ေၿပာၿပလ်င္ ႀကြားလံုးသက္သက္ဟု ထင္စရာရွိေသာ္လည္း) ကၽြန္ေတာ္ေၿပာပါမည္.။ သူမ၏ ပန္းခ်ီလက္ရာက ေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလွ၏.။ မိနစ္အေတာ္ႀကာေအာင္ စကားမၿပာနိုင္ဘဲ ၿငိမ္သက္စြာႀကည့္ေနမိပါသည္.။ (သူမ၏ ပန္းခ်ီတစ္ခုတည္းမွာသာ နွစ္ၿမဳပ္ထားတတ္ေသာ ဘ၀ကို မနာလိုေနသည့္တိုင္) ကၽြန္ေတာ္ လွလိုက္တာ ဟုခ်ီးက်ဴးမိလိုက္၏။ (ကၽြန္ေတာ့ပံုကို လွလိုက္တာဟုေၿပာၿခင္းမဟုတ္ပါ။ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အေနနွင့္ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ၿခင္းသာၿဖစ္ပါေႀကာင္း) ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စကားမေၿပာမီ သူမကိုစိုက္ႀကည့္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။. သူမၿပန္အႀကည့္နွင့္ အဆံုတြင္ ကၽြန္ေတာ္က လွလိုက္တာ ဟုေၿပာလ်က္သားၿဖစ္၏။ သူမ ကၽြန္ေတာ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးပါသည္.။ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွ ႀကိဳးကေလးတစ္ေခ်ာင္း တင္းသြားသံကို ႀကာရ၏..။ သူမကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပီေကကိုသာ ေဘာလံုးကေလးၿဖစ္ေအာင္မႈတ္ေနေတာ့သည္..။ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွ၏..။ ဖာဂူဆန္ပီေက၀ါးသည္ကို ၿမင္ၿပင္းကပ္လွေသာ ကၽြန္ေတာ္က ထိုေကာင္မေလး ပီေက၀ါးသည္ကိုပင္ ခ်စ္ေနမိ၏.။ ခ်ိန္ခြင္ လ်ာသည္ သူမဘက္သို႕သိသိသာသာႀကီးေစာင္းသြားပါသည္..။
ခက္၀င့္… ငါနင့္ကို ကယ္ရီေကးခ်ားဆြဲေပးမယ္… ဟုကၽြန္ေတာ္ေၿပာေတာ့ သူမ ကေလးတစ္ေယာက္လို ထခုန္၏.။
တကယ္…အင္း ဆြဲေပး…. ဒါနဲ႕ တက္ေခတ္ နင္ဆြဲေရာဆြဲတတ္လို႕လား…
သူမက မယံုဟန္ၿဖင့္ မ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေအးေဆးပါဆိုသည့္ပံုမ်ိဳးၿဖင့္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ မွိတ္ၿပလိုက္၏.။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ အားလံုးထင္သည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနသာ သူမ၏ နတ္သမီးဆန္လွေသာမ်က္နွာကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ တ၀ႀကီးေငးမိပါေတာ့သတည္း..။
အင့္ၿပီးၿပီ ..
ဟုဆိုကာ သူမဆီသို႕ စာရြက္ကေလးကို ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ အို ဟူေရရြတ္လ်က္ သူမၿပံဳးသြား၏။ ထို႕ေနာက္ နည္းနည္းထပ္ၿပံဳး၏.။ ထို႕ေနာက္သိသိသာသာၿပံဳး၏.။ ေနာက္ဆံုးမွာ တခစ္ခစ္နွင့္ ရယ္ပါေတာ့သည္..။
အၿဖဴေရာင္စာရြက္ေပၚမွာ အဂၤလိပ္လို 3 ဂဏန္းတစ္လံုး ထိုေရွ႕တြင္ ႀကီးမားေသာ အ၀ိုင္းတစ္ခုနွင့္ ကၽြန္ေတာ့ပန္းခ်ီကားကို သူမႀကိဳက္သည္ဟု ေၿပာပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ့ေၿခစံုသည္ ေလာကႀကီးမွခြာ၍ ေလေပၚပ်ံတက္သြားၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရ၏..။ ထိုေန႕က ပီေက၀ါးေသာ ေကာင္မေလးၿပံဳးလိုက္ေသာ အၿပံဳးကို ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တိတ္ကေလး နွလံုးသားထဲတြင္ ခိုးယူသို၀ွက္နိုင္ခဲ့ပါသည္…။
(၁)
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းပါသည္..။ အရပ္ေဒသတစ္ခုဆီသို႕ တိတိက်က်ထြက္ခြာသြားေသာေကာင္မေလးကို လြမ္းပါသည္.။ ကၽြန္ေတာ့ရင္ခြင္ေပၚတြင္ သူမပစ္ခ်စိုက္ပ်ိဳးသြားခဲ့ေသာ ကို္ယ္သင္းရနံ႔မ်ားကို လြမ္းပါသည္.။ သူမႀကိဳက္သည္ဟုဆိုေသာ ဆရာထူးအိမ္သင္၏ မနွင္းၿဖဴကိုလြမ္းပါသည္..။ သူမကို မက္ခြင့္ရရန္ တားၿမစ္ထားခဲ့ေသာ အိပ္မက္မ်ားကို လြမ္းပါသည္.။။
အခုဆို သူမသည္ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး၏ ထိပ္အၿမင့္ဆံုးသစ္ကိုင္းတစ္ခုခုေပၚမွာ…..သို႕မဟုတ္ သံလြင္ၿမစ္ႀကီး၏ ရင္ေငြ႔တစ္ေနရာမွာ….သို႕မဟုတ္ ခါကာဘိုရာဇီေတာင္တန္းႀကီး၏ ေၿခေတာ္ရင္းမွာ ရွိေနလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုႀကည္ေနမိ၏.။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ႀကည့္ေသာအခါ ငွက္တစ္အုပ္ကိုေတြ႕ရ၏.။ ရခဲလွေသာ လူ႕ဘ၀ကို ရရွိထားသည့္တိုင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကိုႀကည့္၍ အားက်ေနမိေႀကာင္း ၀န္ခံရမည္ထင္ပါသည္.။ ထိုငွက္ကေလးမ်ားသည္ သူမ ရွိေသာအရပ္ေဒသတစ္ခုမွေသာ္လည္းေကာင္း သူမ ရွိေသာ အရပ္ေဒသတစ္ခုဆီသို႕လည္းေကာင္း ပ်ံသန္းေနႀကသည္ မဟုတ္ပါလား…။
ကၽြန္ေတာ္ ငွက္တစ္ေကာင္အၿဖစ္ နွင့္ သီခ်င္းကေလးတစ္ပုဒ္ကို ကိုက္ခ်ီကာ သူမဆီသို႕ ပ်ံသန္းသြားပါမည္…။ အခု ကၽြန္ေတာ္ သံလြင္ခက္ကေလးကိုက္ကာ သူမကို လိုက္လံရွာေဖြေနပါသည္…။ ရွာေဖြေတြ႕လ်င္ ကၽြန္ေတာ္သူမကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ဟုေၿပာမည္..။ သူမကို ေလးစားစြာဦးညႊတ္လိုက္မည္..။ ၿပီးလ်င္ ..ကၽြန္ေတာ္ အ၀ါေရာင္ေကာင္မေလးကို ခ်စ္ေနမိၿပီဆိုသည့္အေႀကာင္းကို ေၿပာၿပမည္.။ သူမက ကၽြန္ေတာ့ကိုနားအလည္နိုင္ဆံုး အၿပံဳးနွင့္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ကၽြန္ေတာ့အတြက္၀မ္းသာေနပါလိမ့္ဦးမည္..။ သူမ ၀ါးေနက်ပီေကတစ္ေတာင့္ကို အ၀ါေရာင္ တနဂၤေႏြမေလးအတြက္ သူမ လက္ေဆာင္ေပးပါလိမ့္မည္.။ ထို႕ေနာက္ သူမနွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕စကား၀ိုင္းသည္ အတိုင္းအဆမရွိတိတ္ဆိတ္သြားပါလိမ့္မည္..။ သူမ တက္ေခတ္ကို လြမ္းဆြတ္ေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တနဂၤေႏြနတ္သမီးကို သတိတရရွိေနပါလိမ့္မည္..။ (တက္ေခတ္ဆိုသည္မွာ စာရြက္မ်ားေပၚမွ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ သက္သက္သာၿဖစ္ပါသည္..။)
(၂)
ခိုးယူသို၀ွက္ထားခဲ့ေသာ အၿပံဳးကို ပါဆယ္ထုတ္ကေလးတစ္ခုထဲ ကၽြန္ေတာ္ထည့္လိုက္၏..။ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ၿပန္ေပးလိုက္ရင္း ႀကည္လင္စြာ ၿပံဳးလိုက္မိ၏.။ ညေနခင္းကေလးတစ္ခုကို ထည့္သြင္းစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ပန္းအိုးကေလးတစ္လံုးကေတာ့ သူမဆီသို႕ ဆိုက္ေရာက္သြားၿပီဟုကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္.။ ခ်ယ္ရီပန္းကေလးေတြ ေ၀ေနေအာင္ပြင့္ၿပီကြဟု ကေလာမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ေၿပာ၏.။ ဂ်ာကင္အိက်ၤီကို ဇစ္တင္းတင္းဆြဲေစ့လိုက္သည္.။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ၿပီေကာ…. သူမၿပန္လာေတာ့မယ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာေတြးလိုက္မိ၏..။ အ၀ါေရာင္နတ္သမီးဟု ကၽြန္ေတာ္နာမည္ေပးထားေသာ တနဂၤေႏြဘာသာစကားနွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို္ ေက်ာင္းဖြင္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ၿမင္ခြင့္ရပါဦးမည္..။ ကၽြန္ေတာ္… ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးနွင့္ ပန္းနုေရာင္မာဖလာေလးတစ္ထည္သည္ နတ္သမီး၏ ေၿခလွမ္းတို႕ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနႀကေသာ အႀကိဳေတာ္မ်ားၿဖစ္ႀကပါသည္..။
(၃)
ကၽြန္ေတာ့ဘယ္ဘက္ ရင္အံုမွ နွလံုးသားေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ေလာကသည္ Balance မၿဖစ္ႀကေသးပါ.။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လက္၀ဲဘက္သို႕ေစာင္းေနေသာ ခ်ိန္ခြင္တစ္လံုးသာ ၿဖစ္ပါသည္..။
(၁)
မေန႕ကတိုက္ခဲ့ေသာ ေလၿပည္ထဲတြင္ သူမအေငြ႕အသက္မ်ားပါသြားသည္ဟု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ရယ္ေမာရင္းေၿပာ၏..။ ကၽြန္ေတာ့ရင္သည္ ေႏြးခနဲၿဖစ္သြား၏.။ သူမ ၿပန္ေရာက္လာၿပီေပါ့…။ ကၽြန္ေတာ့ရင္တြင္ အ၀ါေရာင္ပန္းမ်ား ပြင့္၏.။ သူမ…ေက်ာက္ဆည္ကို ၿပန္ေရာက္လာၿပီေပါ့..။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ရွာေတြ႕လိုက္ပါသည္..။ ေလာကႀကီး၏ ခ်ိန္ခြင္သည္ ကၽြန္ေတာ့နွလံုးသားဘက္တြင္ သိသိသာသာ ေစာင္းသြား၏.။
တက္ေခတ္က ခက္၀င့္တာရာကို ေပြ႕ဖက္လိုက္၏.။ ရင္ခြင္နွစ္ခုနီးစပ္သြားခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပီေကေတာင့္ကေလး တစ္ေတာင့္ကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ အသက္မဲ့စြာ (ႀကည္နူးလြန္းစြာ) ရပ္ေနမိပါသည္..။။။။။
နိုးဆက္ ေန႔
Comment #1
ထိုညေနခင္းကို ပန္းအိုးေလးထဲထည့္စိုက္ပါမည္.။ ဆည္းဆာေရာင္သန္းေသာ အလြမ္းရိပ္သည္ အဆိပ္ကင္းမဲ့ေသာပန္းအၿဖစ္ ပြင့္ပါလိမ့္မည္..။
…အေရးအသားေလးက နူးညံ့တယ္ေနာ္…. 😀
arr pae thwar pr tl shint