အနုတ္

ကၽြန္ေတာ္သည္ အနႈတ္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။ အနုတ္ဆိုေသာေႀကာင့္ အေပါင္း၏ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္လူေကာင္းမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ရွိသမွ်ကိန္းႀကီး

ဂဏန္းႀကီးမ်ားကို မေသးေသးေအာင္နုတ္ရန္ႀကိဳးစားေနသူၿဖစ္ပါသည္။ Difference မွ  D ကိုကၽြန္ေတာ့နာမည္အၿဖစ္ခံယူထားပါသည္။ ထို႕ေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏နာမည္သည္

D ၿဖစ္ပါသည္။

အစား

ကၽြန္မသည္ အစားၿဖစ္ပါသည္။ အစားဆိုေသာေႀကာင့္အေၿမာက္၏ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မသည္ ဆပြားရန္မလိုလား။ ပိုင္းၿဖတ္ရန္သာႀကိဳးစားသူၿဖစ္သည္။

ကၽြန္မသည္လူေကာင္းမဟုတ္။ Divide မွ D ကိုကၽြန္မနာမည္အၿဖစ္ခံယူခဲ့သည္။ ထို႕ေႀကာင့္ ကၽြန္မ၏နာမည္သည္  D ၿဖစ္ပါသည္။

အနုတ္ နဲ႔ အစား

ႀကိဳးတံတားေလးေပၚ၌ကၽြန္ေတာ္ေလ်ာက္ေနစဥ္ၿဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္သြား တံတားေလးေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ့ေရွ႔တူရူမွာလူတစ္ေယာက္ရွိေနသည္။ အိုး သူမသည္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနသည္။

“ဒီတံတားေပၚကို ကၽြန္မအရင္ေရာက္တာ ဒီေတာ့ ရွင္ဆင္းသြားေပး။ ကၽြန္မအဲဒီဘက္ေရာက္မွရွင္ေလ်ာက္ေပါ့”

အဟက္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သာမန္လူမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ကအနုတ္ၿဖစ္ေလသည္။

“ဒီမယ္ေကာင္မေလး မင္းဘဲအရင္ေရာက္ေရာက္ ငါဘဲအရင္ေရာက္ေရာက္ ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကသြားၿပီးသားခရီးကို ၿပန္လွည္႕တတ္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးကြ”

သူမွ မ်က္နွာေလးမႈန္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး

“အဟက္ ကၽြန္မကိုလာစမ္းတယ္ေပါ့”

ကၽြန္ေတာ္က

“ဟား စမ္းတယ္ကြာ ငါကဘာမွေႀကာက္တတ္တဲ့ေကာင္ကြ ငါ့နာမည္ D”

“ရွင္ ဘယ္လို ”

ကၽြန္ေတာ္လဲ နိုင္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာနွင့္

“ ႀကားဘူးမလားမသိဘူး ငါ့နာမည္က D တဲ့ ဒီၿမိဳ႕မွာေတာ့ နာမည္ႀကီးေအာ္ေက်ာလန္ဘဲ”

“ဟားဟားဟားဟား”

ကၽြန္ေတာ္ေႀကာင္သြားသည္။ ဘယ္လိုေကာင္မေလးလဲ မေႀကာက္သည္႕အၿပင္ ရယ္ေတာင္ေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တင္းသြားသည္။

“ဘာရယ္တာလဲ”

“ ရွင္က အနုတ္ေပါ့ ကၽြန္မနာမည္ကလဲ D တဲ့။ အစားေပါ့ရွင္”

“ဟာ…ေကာင္မေလး D ဆိုတာခင္ဗ်ားလား”

“ဟုတ္တယ္။ ဒါနဲ႕ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ပူးေပါင္းရေအာင္”

“ မွန္လိုက္ေလဗ်ာ  ကၽြန္ေတာ္ကေၿပာမလို႕။ ကၽြန္ေတာ္တို႕နွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး………..”

ထို႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမတို႕ လက္၀ါးခ်င္းရိုက္လိုက္ႀကသည္။

သို႕နွင့္ တေစၦ နွစ္ေကာင္ေပါင္းမိသြားသည္။

အနိုင္

ထိုသို႕ၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က “ နုတ္”လိုက္၊ သူမက“စား”လိုက္ၿဖင့္ေပ်ာ္ရၽြင္ေနႀကေတာ့သည္။

အရံႈး

တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရာသူမေရာ ခ်ိန္းေလ့ရွိသည္႔ေနရာသို႔ မ်က္နွာမသာယာစြာေရာက္လာႀကသည္။

သူမကဆီး၍

“ ကၽြန္မေတာ့ရံႈးခဲ့ၿပီ ”

ကၽြန္ေတာ္ကလဲ

“ငါေရာဘဲ”

သူမကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေလသံၿဖင့္

“ကၽြန္မႀကံဳခဲ့ရတာကဒီလို”

သူမစာရြက္ေပၚတြင္ ေအာက္ပါ equation ခ်ေရးလိုက္သည္။

1/0 = ?    0/1 = ?

“ကၽြန္မတသက္လံုးအေၿဖထုတ္လို႕ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီသုညေတြပါလာေတာ့ ဘယ္လိုမွမတြက္တတ္ေတာ့ဘူး”

ကၽြန္ေတာ္က ထေအာ္သည္။

“ ငါလည္းဒီလိုဘဲ ဒီမွာႀကည္႕”

ေအာက္ပါ equation ခ်ေရးလိုက္သည္။

1-0       =?           1000 – 0 =?

“ရလာတဲ့အေၿဖက ေသးမသြားဘူး၊ နည္းမသြားဘူး။ ဒီတိုင္းႀကီးဘဲၿပန္ထြက္လာတယ္။”

သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ သက္ၿပင္းခ်လိုက္ႀကတယ္။

လမ္းခြဲ

“ကဲ ငါတို႕ ဘာဆက္လုပ္ႀကမလဲ”

“ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္ကုန္သြားၿပီ။ ေလာကမွာ သုညေတြမ်ားလာၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မဘ၀ကိုၿပဳၿပင္ေတာ့မယ္။ divide ဆုိတာမရွိေတာ့ဘူးေပါ့”

”ေကာင္းတယ္။ ငါလည္းစိတ္ကုန္ၿပီ။  Difference ဆိုတာလည္းမရွိေတာ့ဘူး”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းခြဲခဲ့ႀကသည္။

ေႀကာ္ၿငာ

ေနာက္တစ္ေန႕လမ္းဆံုတြင္ ေအာက္ပါေႀကာ္ၿငာေရွ႕တြင္ လူမ်ားကခုန္လ်က္ရွိႀကသည္။

“ယေန႕မွစ၍ ၿမန္မာနိုင္ငံတြင္ “နႈတ္”သူေရာ “စား”သူေရာမရွိေတာ့ပါေႀကာင္း”

တက္ေခတ္