နင့္ကို ငါ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္…နင္မွတ္မိႏိုင္ပါဦးမလား…ငါးစားဖို.ေၾကာက္ေနတဲ့ ငါးႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္အေၾကာင္း ပံုျပင္ေလးေလ…နင္ မမွတ္မိလဲ ငါ ထပ္ေျပာျပမယ္ေလ…ပံုျပင္ေတြမွာ အၿမဲစတတ္တဲ့ နိဒါန္းေလးနဲ.ဘဲ ငါ အစခ်ီပါရေစေတာ့….တခါတုန္းက ငါးသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ရွိတာေပါ့…ဒါေပမဲ့ သူက ငါးစားရင္း အရိုးစူးမွာလဲ သိပ္ေၾကာက္ေနတဲ့ သူတေယာက္ေပါ့… သူေၾကာက္လဲ ေၾကာက္ေလာက္ပါတယ္ေလ…အတိတ္တခ်ိန္တုန္းက အသက္မေသရံု ငါး အရိုးစူးခဲ့ဖူးတာကိုး…ဒါေပမဲ့ သူ တေန.မွာ ငါးမေလးတေကာင္ ဖမ္းလာခဲ့တယ္ေလ…စားဖို.ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ.ေပါ့…အိမ္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူရဲ.ေၾကာက္စိတ္ေတြ ငါးစားရမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာတာနဲ. မစားရဲေသးလို. ငါးမေလးကို ဖန္ဖလားေလးထဲက ေရထဲမွာ ဖမ္းထားလိုက္တယ္ေလ…တေန.တေန. စားရေကာင္းႏိုးႏိုး နဲ. ငါးမေလးကို ဖလားေလးထဲက ထုတ္လိုက္ …ဓားႀကီးနဲ. ရင္ကို ခြဲမယ္ဟန္ျပင္လိုက္…အတိတ္ကို ျပန္သတိရလို. မစားရဲလိုက္နဲ. …ငါးမေလးမွာေတာ့ရင္တမမနဲ.ေပါ့…သူေသရမဲ့ ရက္ကို ေစာင့္ေနရတာေလ…နင္မွတ္မိေသးလား…အဲ့ ပံုျပင္ေလးက အမွန္ေတာ့ ဘယ္သူမွေျပာျပခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး…ငါတမင္ ဖန္တီးေျပာျပခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ…ငါ အဲ့ပံုျပင္ေလးေျပာျပခဲ့တဲ့ေန.က နင္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးငါမွတ္မိေနပါေသးတယ္…”ငါးစားခ်င္တယ္တဲ့…”  …ပီးေတာ့ နင္အရမ္းေပ်ာ္ေနခဲ့တာေလ…ပံုျပင္ေလးကို သေဘာက်သြားလို. နင္ရယ္လိုက္တဲ့ ရယ္သံေလးေတြ ငါခုထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ…

အဲ့ေန. အဲ့ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာေတာ့ fairy tale ေလး ငါဆက္မက္ရဦးမယ္လို. ငါထင္ထားခဲ့တာေပါ့…

နင္သတိထားမိရဲ.လားေတာ့မသိဘူး…ငါတို. ဆံုေတြ.ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ …နင္အမ်ားဆံုးေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားေတြက “ကေလး မဆန္ပါနဲ.”  ” သြားေတာ့မယ္” “အိပ္ေတာ့မယ္” “စိတ္ရႈပ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေတြလို. ငါထင္တာဘဲ….ငါ့ဘက္က အမ်ားဆံုးေျပာခဲ့ရတာကေတာ့ “ေတာင္းပန္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းဘဲေလ…အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲ ေအာင္လ ဆိုထားတဲ့ ေတာင္းပန္တယ္ သီခ်င္းကို ငါနားမေထာင္ခ်င္ေတာ့တာနဲ. တူတယ္…

ေအာင္လ ဆိုလို. ငါသတိရမိတာေလးေျပာရဦးမယ္…ငါက ေအာင္လ သီခ်င္းေတြေကာင္းတယ္လို.ေျပာေတာ့…နင္က ဘယ္က ေအာင္လလဲ…ေအာင္ဗလေၾကာ္ဘဲ သိတယ္လို. နင္ေျပာေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္ေလးရယ္လိုက္ရေသးတယ္…ေနာက္ပီး နင့္အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းက အလွကမ္ဘာေျမ တဲ့ေလ…ငါနဲ.ေတာ့ ဆန္.က်င္ဘက္ေပါ့…ဒီလိုပါဘဲ…နင္နဲ.ငါနဲ.ၾကားမွာ ဆန္.က်င္ဘက္ေတြအမ်ားႀကီး အစထဲက ရွိေနခဲ့တာဘဲေလ…တူတာေလးေတြလဲ ရွိေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ…မင္းသု၀ဏ္ကဗ်ာေလးေတြ နင္ႀကိဳက္တတ္သလို ငါလဲသိပ္ႀကိဳက္တာဘဲေလ…တခုခုဆို အနားနီးမွ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေလးလဲ လာတူေနတာပါဘဲ…အင္းေလ…….ဒါေလာက္ေလး လာတူေနရံုနဲ.ေတာ့ ဘ၀တခုအတူတူ တည္ေဆာက္ဖို. ဘယ္လံုေလာက္ပါ့မလဲေလ….ေနာ့……..

ခုဒီစာကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ နင့္ကို သိပ္ေျပာျပခ်င္ေနတဲ့ စကားေလးေတြေတာ့ရွိပါတယ္…ဒီစာေလးကို နင္ဖတ္မိႏိုင္ပါေစလို.လဲ ငါဆုေတာင္းေနမိတယ္ေလ…ငါတြဲထားတဲ့ ငါ့ရဲ. လက္ကို ငါကိုယ္တိုင္ျဖဳတ္ပီးေနရစ္ခဲ့ေပးတာ…နင့္ကို မုန္းလို. မဟုတ္ရပါဘူး…နင္သြားရမဲ့ လမ္းမွာ နင့္ကို ဒီ့ထက္ပိုပီး စိတ္မရႈပ္ေစခ်င္ေတာ့လို.ပါ…ေရွ.ခရီးလမ္းကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္းနဲ. သြားေစခ်င္ရံုသက္သက္ပါ…ငါ့ကိုလဲ ဒုတိယအႀကိမ္ နင့္ကို ငါးအရိုးစူးေစခဲ့သူအျဖစ္မျမင္ေစခ်င္ဘူးေလ…ငါ့အတြက္ သိပ္ပီးမခံစားပါနဲ. …အေျခအေနအခြင့္ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ …ငါ နင့္ရဲ. အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ. ရွိခ်င္ပါေသးတယ္…ဘာလို.လဲ ဆိုေတာ့ နင္ကလူေတာ္တေယာက္ဆိုတာ ငါသိေနလို.ပါ…ခုထိလဲ ငါတို. 2ေယာက္အေၾကာင္း သိေနတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ နင့္အေၾကာင္းလာလာ ေမးတိုင္း …နင့္ရဲ. ေကာင္းေၾကာင္းေတြခ်ည္းဘဲငါျပန္ေျပာျပေနမိတုန္းပါဘဲ….

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ. ငါတခုေတာ့ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါေသးတယ္…ငါေနရစ္ခဲ့တဲ့ နင့္ရဲ. ေနာက္ေက်ာဘက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လွည့္မၾကည့္လိုက္ပါနဲ. …ငါေနရစ္ခဲ့တာ နင္ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနဖို.မဟုတ္သလို …ငါတို.ေတြ လိုက္ပါစီးနင္းလာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ကား ႀကီးကလဲ one-way ေပၚမွာ ေမာင္းေနတာေလ…အဲ့ေတာ့ နင္လဲ ေရွ.ဆက္သာသြားလိုက္ပါ…ငါလဲ အရွိန္ယူပီး ဆက္သြားဦးမွာပါဘဲ…ငါ နင့္ကို မွီလာတဲ့ တေန.ၾကရင္ေတာ့…ငါလွမ္းပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္မယ္ေလ…” ကိုFriend ေနေကာင္းရဲ.လား…မေတြ.တာၾကာပီေနာ္…” လို. ………………………..

                                                                                                                            တခ်ိန္က နင့္ရဲ.

                                                                                                                                             စိတ္ပုပ္ !