ေလွရဲ႕ အလယ္က ရြက္တုိင္မွာ လူတေယာက္ကို တကုိယ္လုံး ႀကိဳးနဲ႕ တင္းတင္းတုတ္ခ်ည္ခံထားရတယ္။

သူက သူ႕ရဲ႕ေခါင္းကို ပရမ္းပတာကို ဘယ္ညာယိမ္းခါေနရင္း ပါးစပ္ကလည္း နာက်င္သံနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေနတယ္ “ဘယ္ေတာ့မွ အခုလုိ ႏွိပ္စက္မႈေတြက ရပ္တန္႕မွာလဲ”

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သုံးေယာက္ကေတာ့ သူ႕ကို သနားတဲ့စိတ္နဲ႕ၾကည့္ရင္း တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဖလွယ္မိတယ္။

အဲသည့္အခ်ိန္မွာပဲ အသံတခုကထြက္လာၿပီး ေမးလုိက္တယ္ “မင္းကုိ ဒီလုိ ဘယ္သူလုပ္ထားတာလဲ”

နာက်င္ေနတဲ့သူက သူ႕ရဲ႕ေခါင္းကို ဘယ္ညာယမ္းေနရင္းပဲ ျပန္ေျဖတယ္ “ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ့္ကုိယ္ကို လုပ္ထားတာ”

“ဘာလုိ႕အဲသလုိ လုပ္ထားရတာလဲ”

“ဒါ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထုိက္တန္တဲ့ အျပစ္ေပးမႈမုိ႕ပဲ”

“ဒါဆုိ မင္းက ဘာအျပစ္က်ဴးလြန္မိလုိ႕လဲ”

“လ်စ္လ်ဴရႈမႈေၾကာင့္” သူက ေဒါသစိတ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္တယ္

“မင္းက အိပ္မက္မက္ခဲ့သလုိ အဲသည့္ အိပ္မက္ကိုလည္း ခံစားခဲ့သူမွန္း ငါတုိ႕သိၾကပါတယ္” ကၽြန္ေတာ္၀င္ေျပာလုိက္တယ္။ “ဒါေပမယ့္ လူတုိင္းရဲ႕ အတြင္းစိတ္တခုမွာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ေဒါသေတြရွိေနမွန္း ငါတုိ႕မသိခဲ့ဘူး”

သူ႕ရဲ႕ အသံက က်ယ္သထက္ က်ယ္ေလာင္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆီကို ျပန္ေအာ္လုိက္တယ္

“မင္းကုိယ္တုိင္လည္း အခ်က္တခုကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တာပဲ။

အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့ လူေတြဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ အေျခအေန ဘယ္ေလာက္ဆုိး၀ါးေနသည့္တုိင္ သူတုိ႕ရဲ႕  ျမင့္ျမတ္ ႀကီးက်ယ္မႈကိုေတာ့ ခ၀ါခ်မထားခဲ့ႏုိင္ဘူးဆုိတာပဲ”

၀မ္းနည္းမႈနဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈက အဲသည့္စကားနဲ႕အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရင္ထဲကို ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္ခဲ့တယ္။

ေနဦး

(၂၀၁၀ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၃)

(အီဂ်စ္ စာေရးဆရာ နာဂြတ္မားဖုဇ္ရဲ႕ အိပ္မက္မ်ားေပါင္းခ်ဳပ္ထဲမွာ အိပ္မက္ ၃ ကို ျပန္လည္ႀကိဳးစားဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး မူရင္းစာေရးသူ၏ တင္ျပလုိသည့္ တန္ဖုိးမ်ား ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈ သက္သက္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္)

http://ne-ou.blogspot.com/2010/11/dream-3-by-naguib-mahfouz.html